جِئْتُک: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
مجىء. آمدن. [اسراء:81] اين كلمه بيشتر اوقات در قرآن مجيد با «باء» متعدى شده نحو [نمل:22 ] از سباء:خبر يقينى بر تو آوردم. وگاهى با افعال مثل [مريم:23] دردزدان او رابه تنه نخل خرما آورده گويا مراد آنست كه از درد به آن چسبيد «جاء» گويا فقط يك دفعه متعدى به نفسه آمده است نظير [مريم:89] حقا كه شىء نا پسندى آورديد و نسبت نا شايستى داديد مجمع البيان عقيده دارد كه لفظ باء از «شيئا» حذف شده است در اين صورت متعدى به نفسه نيست . ولى اقرب الموارد آن را به معنى فعل و متعدى به نفسه گرفته گويد: «جاءَ الشَّىءُ: فعله و منه فى القرآن «لَقَدْ جِئْتُمْ شَيئاً اِدّاً» لازم و متعدى هر دو آمده است . در مجمع از زجّاج نقل كرده در [فرقان:4] تقدير «بظلم» است و گويد: جايز است كه به معنى «اتو اظلماً» باشد . | مجىء. آمدن. [اسراء:81] اين كلمه بيشتر اوقات در قرآن مجيد با «باء» متعدى شده نحو [نمل:22 ] از سباء:خبر يقينى بر تو آوردم. وگاهى با افعال مثل [مريم:23] دردزدان او رابه تنه نخل خرما آورده گويا مراد آنست كه از درد به آن چسبيد «جاء» گويا فقط يك دفعه متعدى به نفسه آمده است نظير [مريم:89] حقا كه شىء نا پسندى آورديد و نسبت نا شايستى داديد مجمع البيان عقيده دارد كه لفظ باء از «شيئا» حذف شده است در اين صورت متعدى به نفسه نيست . ولى اقرب الموارد آن را به معنى فعل و متعدى به نفسه گرفته گويد: «جاءَ الشَّىءُ: فعله و منه فى القرآن «لَقَدْ جِئْتُمْ شَيئاً اِدّاً» لازم و متعدى هر دو آمده است . در مجمع از زجّاج نقل كرده در [فرقان:4] تقدير «بظلم» است و گويد: جايز است كه به معنى «اتو اظلماً» باشد . | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::جِئْتُک]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۰۹
ریشه کلمه
قاموس قرآن
مجىء. آمدن. [اسراء:81] اين كلمه بيشتر اوقات در قرآن مجيد با «باء» متعدى شده نحو [نمل:22 ] از سباء:خبر يقينى بر تو آوردم. وگاهى با افعال مثل [مريم:23] دردزدان او رابه تنه نخل خرما آورده گويا مراد آنست كه از درد به آن چسبيد «جاء» گويا فقط يك دفعه متعدى به نفسه آمده است نظير [مريم:89] حقا كه شىء نا پسندى آورديد و نسبت نا شايستى داديد مجمع البيان عقيده دارد كه لفظ باء از «شيئا» حذف شده است در اين صورت متعدى به نفسه نيست . ولى اقرب الموارد آن را به معنى فعل و متعدى به نفسه گرفته گويد: «جاءَ الشَّىءُ: فعله و منه فى القرآن «لَقَدْ جِئْتُمْ شَيئاً اِدّاً» لازم و متعدى هر دو آمده است . در مجمع از زجّاج نقل كرده در [فرقان:4] تقدير «بظلم» است و گويد: جايز است كه به معنى «اتو اظلماً» باشد .
در حال بارگیری...
