آيَة

آیات شامل این کلمه

«آیه» جمع «آى» در لغت، به معناى نشانه و علامت است.

تعبیر به «آیَةً بَیِّنَةً» (نشانه روشن) اشاره به آثار باقى مانده شهر «سدوم» است که طبق آیات قرآن در مسیر راه کاروان هاى مردم «حجاز» قرار داشت، و تا زمان ظهور پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله)نیز باقى بود.

ریشه کلمه

• اوى‌ (۴۱۸ بار)
• ائى‌ (۳۸۲ بار)
• ايى‌ (۶۲۸ بار)

قاموس قرآن

علامت. نشانه. عبرت. دليل. معجزه. در متن قرآن همه اين معانى را مى‏توان يافت. ناگفته نماند معناى اصلى و حقيقى آيه، همان علامت و نشانه است چنانكه در قاموس و مفردات تصريح شده، معانى ديگر كه ذكر شد همه با معناى اصلى قابل جمع اند، و به قسمتى از كلمات قرآن كه از محلّى اغاز و به مقطعى ختم مى‏شود آيه گوئيم زيرا كه آن از نشانه‏هاى خداوند است و بشر از آوردن نظير آن عاجز مى‏باشد، موجودات عالم را از آن جهت آيات اللّه مى‏گوئيم كه نشانه‏هاى وجود خدا و صفات او هستند. در آيه [بقره:211] مراد از آيه معجزه است و در آيه [بقره:248] به معنى دليل است، و در كريمه [يونس:92] منظور از آن عبرت است و در آيه [آل عمران:7] مراد آيات قرآن است. در كريمه [شعراء:128] به عبارت، آيه اطلاق شده يعنى در هر مكان بلند عمارتى به بيهوده سرى بنا مى‏كنند؟!! درباره آيه شريفه چنين گفته‏اند.

در حال بارگیری...