آسِن: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
«آسن» از مادّه «أسِن» به معناى «بدبو» است. بنابراین «ماء غیر آسن» یعنى آبى که بر اثر طولِ ماندن، یا غیر آن بوى آن دگرگون نشده است. این نخستین قسمت از نهرهاى بهشتى است که در آن صرفاً آب زلال خوشبو و خوش طعم جارى است.
«آسن» از مادّه «أسِن» به معناى «بدبو» است. بنابراین «ماء غیر آسن» یعنى آبى که بر اثر طولِ ماندن، یا غیر آن بوى آن دگرگون نشده است. این نخستین قسمت از نهرهاى بهشتى است که در آن صرفاً آب زلال خوشبو و خوش طعم جارى است.


=== ریشه کلمه ===
*[[ریشه اسن‌ | اسن‌]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: اسن‌| ]]
=== قاموس قرآن ===
(بر وزن فَرَس و فَلْس) تغيير يافتن، گويند: «اَسَنَالماءُ) يعنى آب متغيير شد. در قاموس و اقرب الموارد مطلق تغيّر بوى آن نقل شده «آسِن»: آبى كه رنگ و طعم آن تغيير يافته (قاموس) [محمّد:15] يعنى در بهشت نهرهايى است از آب تغيير ناپذير. بايد گفت: مراد مطلق عدم تغيّر است، نه فقط بوى آن. بهشت جاى خلود و دوام است و مقتضاى خلود، عدم تغيّر است. زيرا اصل كهولت از اسياء در آنجا برداشته شده است.
(بر وزن فَرَس و فَلْس) تغيير يافتن، گويند: «اَسَنَالماءُ) يعنى آب متغيير شد. در قاموس و اقرب الموارد مطلق تغيّر بوى آن نقل شده «آسِن»: آبى كه رنگ و طعم آن تغيير يافته (قاموس) [محمّد:15] يعنى در بهشت نهرهايى است از آب تغيير ناپذير. بايد گفت: مراد مطلق عدم تغيّر است، نه فقط بوى آن. بهشت جاى خلود و دوام است و مقتضاى خلود، عدم تغيّر است. زيرا اصل كهولت از اسياء در آنجا برداشته شده است.


=== ریشه کلمه ===
*[[ریشه اسن‌ | اسن‌]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: اسن‌| ]]


[[رده:كلمات قرآن]]
[[رده:كلمات قرآن]]

نسخهٔ ‏۱۹ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۸:۴۵

آیات شامل این کلمه

«آسن» از مادّه «أسِن» به معناى «بدبو» است. بنابراین «ماء غیر آسن» یعنى آبى که بر اثر طولِ ماندن، یا غیر آن بوى آن دگرگون نشده است. این نخستین قسمت از نهرهاى بهشتى است که در آن صرفاً آب زلال خوشبو و خوش طعم جارى است.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

(بر وزن فَرَس و فَلْس) تغيير يافتن، گويند: «اَسَنَالماءُ) يعنى آب متغيير شد. در قاموس و اقرب الموارد مطلق تغيّر بوى آن نقل شده «آسِن»: آبى كه رنگ و طعم آن تغيير يافته (قاموس) [محمّد:15] يعنى در بهشت نهرهايى است از آب تغيير ناپذير. بايد گفت: مراد مطلق عدم تغيّر است، نه فقط بوى آن. بهشت جاى خلود و دوام است و مقتضاى خلود، عدم تغيّر است. زيرا اصل كهولت از اسياء در آنجا برداشته شده است.