مُلْتَحَدا

آیات شامل این کلمه

«مُلْتَحَد» از مادّه «لحد» (بر وزن مهد) به معناى حفره اى است که از وسط، به یکى از دو طرف مایل شده باشد (همانند لحدى که براى قبر مى سازند) و به همین جهت، «مُلْتَحَد» به جایى گفته مى شود که: انسان تمایل به آن پیدا مى کند، و سپس به معناى «ملجأ و پناهگاه» آمده است و به معناى حفره اى است که در کنار قرار گرفته باشد، شبیه آنچه براى مردگان در عمق قبر کنده مى شود که در یکسوى عمق قبر مقدارى پیشروى به یک طرف مى کنند، و جسم مرده را در آن مى گذارند، تا خاک به روى او ریخته نشود، و از آسیب جانوران نیز محفوظ تر بماند، سپس به هر مکان و پناهگاه مطمئن دیگرى اطلاق شده است.

ریشه کلمه

• لحد (۶ بار)

قاموس قرآن

لحد و الحاد به معنى عدول و انحراف از استقامت است وسط قبر را ضريح و قسمت منحرف آن را لحد گويند در لغت آمده: «لَحَدَ اِلى فُلانٍ: مالَ اِلَيْهِ - لَحَدَ عَنْهُ: عَدِلَ وَ اِنْحَرَفَ» همچنين است الحاد. [فصّلت:40]. آنانكه درباره آيات ما انحراف مى‏كنند و از استقامت عدول مى‏نمايند بر ما مخفى نيستند [اعراف:180]. انحراف در اسماء خدا آنست كه صفات خدا را از قبيل رازق، خالق، معبود و غيره به ديگران نسبت بدهيم و اين مفاهيم را مال آنها بدانيم چنانكه مشركان و غاليان كردند يُلْحِدُون را از باب عَلِمَ يَعْلَمُ و باب افعال هر دو خوانده‏اند. ملتحد: به معنى پناهگاه و محل ميل است زيرا پناه برنده به آن ميل مى‏كند [جن:22]. بگو كسى از خدا به من پناه نمى‏دهد و جز او پناهگاهى نتوانم يافت. [كهف:27]. * [نحل:103]. نقل شده در مكّه غلامى بود نصرانى از اهل روم به نام بلعام كه مى‏گفتند قرآن از جانب خدا نيست بلكه بلعام به آن حضرت تعليم مى‏دهد به قول ضحّاك مى‏گفتند: سلمان فارسى قصص قرآن را به او مى‏آموزد به قول ديگر بنى حضرمى غلام داشتند به نام يعيش يا عائش كه اسلام آورد و به قولى دو نفر غلام بودند نصرانى از اهل عين‏التمر به نام يسار و خير كه كتابى داشتند و به زبان خود مى‏خواندند. (مجمع). به هر حال از آيه فهميده مى‏شود كه كفّار شخص معيّنى را در نظر گرفته و در پى بهانه‏جوئى مى‏گفتند: قرآن را او تعليم مى‏دهد و از جانب خدا نيست و خدا در جواب مى‏گويد: زبان آنكه به او ميل مى‏كنند و قرآن را به او نسبت مى‏دهند عجمى و غير فصيح ولى اين قرآن عربى روشن است. يعنى: مى‏دانيم كه مى‏گويند: قرآن را بشر به او مى‏آموزد ولى زبان كسى كه... بقيّه جواب در آيات بعدى است. * [حج:25]. مفعول «يُرِد» محذوف است. در جوامع‏الجامع و كشّاف گفته «بِاِلْحادٍ - بِظُلْمٍ» دو حال مترادف‏اند يعنى: هر کس در آن (مسجد الحرام) قصدى از روى انحراف و ستم كند او را از عذاب دردناك مى‏چشانيم. بعيد نيست كه باء در «بِاِلْحادٍ» زائد و براى تأكيد و در «بِظُلْمٍ» براى ملابست و الحاد مفعول «يُرِد» و تقدير «يُرِدْ اِلْحاداً بِظُلْمٍ» باشد يعنى هر كه در آن ميلى ظالمانه اراده كند...