لِلْمُقْوِين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
*[[ریشه قوى | قوى]] (۴۲ بار) [[کلمه با ریشه:: قوى| ]] | *[[ریشه قوى | قوى]] (۴۲ بار) [[کلمه با ریشه:: قوى| ]] | ||
*[[ریشه ل | ل]] (۳۸۴۲ بار) [[کلمه با ریشه:: ل| ]] | *[[ریشه ل | ل]] (۳۸۴۲ بار) [[کلمه با ریشه:: ل| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
[واقعة:73]. در مصباح گفته: قَواء به فتح اول بيابان خالى است «اَقْوَتِ الدَّارُ» يعنى خانه خالى شد. در اقرب آمده «اَقْوى فُلانٌ» به سه معنى است يعنى فلانى به بيابان نازل شد. فقير گرديد. غنى شد، در هر دو ضد به كار رود. پس مقوى به معنى نازل در بيابان و فقير و غنى است به نظرم مراد از آن در قرآن اغنياء و فقراء هر دو است يعنى: ما آتش را تذكارى براى آتش آخرت و متاعى براى فقراء و اغنيا كرديم (يعنى براى همه) چنانكه در مجمع آمده. به قولى مراد از آن مسافرين نازل در صحرااند. اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳ مرداد ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۴۲
در معناى «مُقوِین» دو تفسیر آمده: نخست این که از مادّه «قواء» (بر وزن کتاب) به معناى «بیابان خشک و خالى» است، بنابراین، «مُقوِین» به کسانى مى گویند که در بیابان ها گام مى نهند، و از آنجا که افراد بادیه نشین غالباً فقیرند، گاه، این تعبیر در معناى «فقیر» نیز به کار رفته است. تفسیر دوم این که از مادّه «قوّت» و به معناى «نیرومندان» است، بنابراین، واژه مزبور از لغاتى است که در دو معناى متضاد به کار مى رود.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
[واقعة:73]. در مصباح گفته: قَواء به فتح اول بيابان خالى است «اَقْوَتِ الدَّارُ» يعنى خانه خالى شد. در اقرب آمده «اَقْوى فُلانٌ» به سه معنى است يعنى فلانى به بيابان نازل شد. فقير گرديد. غنى شد، در هر دو ضد به كار رود. پس مقوى به معنى نازل در بيابان و فقير و غنى است به نظرم مراد از آن در قرآن اغنياء و فقراء هر دو است يعنى: ما آتش را تذكارى براى آتش آخرت و متاعى براى فقراء و اغنيا كرديم (يعنى براى همه) چنانكه در مجمع آمده. به قولى مراد از آن مسافرين نازل در صحرااند. اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است.
