عِضِين: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه عضو | عضو]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: عضو| ]] | *[[ریشه عضو | عضو]] (۱ بار) [[کلمه با ریشه:: عضو| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
[حجر:90]. عضو (بر وزن فلس) به معنى متفرق و جزء جزء كردن است در لغت آمده: «عضا الشىء عضواً: فرقه» عضة (بر وزن عنب) به معنى تكّه و قطعه است عضون جمع عضه است يعنى قطعهها و تكّهها، اصل عضه عضو (بر وزن علم) و جمع آن غير قياسى است مثل سنون. پس معنى آيه چنين مىشود: آنان كه قرآن را پارهها و تكه هاقرار دادند. در جوامعالجامع و مجمع نقل شده: وليد بن مغيره در موسم حجّ شانزده نفر را مأمور كرد به دروازههاى مكه رفته و واردين را از استماع كلمات رسول خدا«صلىاللَّهوعليهوآله»منع مىكردند و مىگفتند به سخن او گوش ندهيد. بعضى مىگفت: او دروغگو است، بعضى مىگفت ساحر است و بعضى مىگفت شاعر است (تمام شد) بدين گونه آيات وحى را ميان سحر و دروغ و شعر و غيره قسمت كردند خداوند برآنها عذاب فرستاد و با بدترين وجهى از بين رفتند. در تفسير عياشى از امام باقر و صادق عليهماالسلام نقل شده كه «اَلَذينَ جَعَلوُا الْقُرْآنَ عِضينَ» قريشاند. معنى دو آيه فوق با آيه ماقبل كه عبارت است از «وَ قُلْ اِنّى اَنَا النَذيرُ الْمُبينُ». چنين مىشود بگو من انذاركننده آشكارم شما را از عذاب خدا مىترسانم چنانكه عذاب را بر تقسيم كنندگان نازل كرديم آنان كه قرآن را پاره پاره كردند و به آن دروغ، سحر، شعر و سخن مجنون نام گذاشتند. اين كلمه فقط يك بار در كلاماللَّه آمده است. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۹ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۲۱:۰۹
«عِضِیْنَ» جمع «عِضَه» به معناى متفرق ساختن است و به هر بخش از چیزى نیز گفته مى شود، بنابراین «عِضِیْن» یعنى بخش ها و قسمت ها.
ریشه کلمه
- عضو (۱ بار)
قاموس قرآن
[حجر:90]. عضو (بر وزن فلس) به معنى متفرق و جزء جزء كردن است در لغت آمده: «عضا الشىء عضواً: فرقه» عضة (بر وزن عنب) به معنى تكّه و قطعه است عضون جمع عضه است يعنى قطعهها و تكّهها، اصل عضه عضو (بر وزن علم) و جمع آن غير قياسى است مثل سنون. پس معنى آيه چنين مىشود: آنان كه قرآن را پارهها و تكه هاقرار دادند. در جوامعالجامع و مجمع نقل شده: وليد بن مغيره در موسم حجّ شانزده نفر را مأمور كرد به دروازههاى مكه رفته و واردين را از استماع كلمات رسول خدا«صلىاللَّهوعليهوآله»منع مىكردند و مىگفتند به سخن او گوش ندهيد. بعضى مىگفت: او دروغگو است، بعضى مىگفت ساحر است و بعضى مىگفت شاعر است (تمام شد) بدين گونه آيات وحى را ميان سحر و دروغ و شعر و غيره قسمت كردند خداوند برآنها عذاب فرستاد و با بدترين وجهى از بين رفتند. در تفسير عياشى از امام باقر و صادق عليهماالسلام نقل شده كه «اَلَذينَ جَعَلوُا الْقُرْآنَ عِضينَ» قريشاند. معنى دو آيه فوق با آيه ماقبل كه عبارت است از «وَ قُلْ اِنّى اَنَا النَذيرُ الْمُبينُ». چنين مىشود بگو من انذاركننده آشكارم شما را از عذاب خدا مىترسانم چنانكه عذاب را بر تقسيم كنندگان نازل كرديم آنان كه قرآن را پاره پاره كردند و به آن دروغ، سحر، شعر و سخن مجنون نام گذاشتند. اين كلمه فقط يك بار در كلاماللَّه آمده است.
