سُعِدُوا: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


«سُعِدُوا» از مادّه «سعد» مى باشد، که به عقیده گروهى از ارباب لغت، فعل لازم است و مفعول نمى گیرد; بنابراین، صیغه مجهول ندارد و لذا ناچار شده اند که آن را مخفف از «اسعدوا» (فعل مجهول از باب افعال) بدانند. ولى به طورى که «آلوسى» در «روح المعانى» در ذیل آیه، از بعضى از ارباب لغت نقل کرده، فعل ثلاثى آن نیز متعدّى است و «سعده اللّه» و «مسعود» گفته مى شود; بنابراین، نیازى نیست که ما این فعل مجهول را از باب «افعال» بدانیم (دقت کنید).
«سُعِدُوا» از مادّه «سعد» مى باشد، که به عقیده گروهى از ارباب لغت، فعل لازم است و مفعول نمى گیرد; بنابراین، صیغه مجهول ندارد و لذا ناچار شده اند که آن را مخفف از «اسعدوا» (فعل مجهول از باب افعال) بدانند. ولى به طورى که «آلوسى» در «روح المعانى» در ذیل آیه، از بعضى از ارباب لغت نقل کرده، فعل ثلاثى آن نیز متعدّى است و «سعده اللّه» و «مسعود» گفته مى شود; بنابراین، نیازى نیست که ما این فعل مجهول را از باب «افعال» بدانیم (دقت کنید).
'''«سَعِید»''' از مادّه «سعادت» به معناى فراهم بودن اسباب نعمت است.


=== ریشه کلمه ===
=== ریشه کلمه ===

نسخهٔ ‏۱۰ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۹:۲۱

آیات شامل این کلمه

«سُعِدُوا» از مادّه «سعد» مى باشد، که به عقیده گروهى از ارباب لغت، فعل لازم است و مفعول نمى گیرد; بنابراین، صیغه مجهول ندارد و لذا ناچار شده اند که آن را مخفف از «اسعدوا» (فعل مجهول از باب افعال) بدانند. ولى به طورى که «آلوسى» در «روح المعانى» در ذیل آیه، از بعضى از ارباب لغت نقل کرده، فعل ثلاثى آن نیز متعدّى است و «سعده اللّه» و «مسعود» گفته مى شود; بنابراین، نیازى نیست که ما این فعل مجهول را از باب «افعال» بدانیم (دقت کنید).

«سَعِید» از مادّه «سعادت» به معناى فراهم بودن اسباب نعمت است.

ریشه کلمه