سَاهُون: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه سهو | سهو]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: سهو| ]] | *[[ریشه سهو | سهو]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: سهو| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
غفلت (صحاح) «قُتِلَ الْخَرّاصُونَ الَّذينَهُمْ فى غَمْرَةٍ ساهُونَ» خرّاص كسى است كه با ظنّ و تخمين سخن مىگويد. غمره آب بزرگى است كه محل خود را مىپوشاند و ان مثل است بر كثرت و وسعت جهالت يعنى خرّاصون نابود شدند همان كسانى كه در ورطه جهالت غافل ماندهاند و از خبرهاى قيامت بى خبر اند. [ماعون:4-6]و غفلت از نماز يكدفعه آن است كه شخص به عظمت و حقيقت آن توجّه نكند. و يك دفعه اين است كه براى ريا و تظاهر بخواند مراد از آيه وجه دوم است به قرينه «الَّذينِهُمْ يُراؤُنَ». از اينكه هر دو آيه در مقام ذمّ است روشن مىشود كه اين غفلت تقصير است و بايد موجبات آن را از بين برد و در غفلت نماندو راغب گويد: سهو خطائى است كه از غفلت ناشى باشد اگر موجبات آن از انسان نباشد معفّو است مثل ديوانه كه شخصى را دشنام مىدهد و در غير آن مؤاخذه است چون كسى كه مست مىشود و دشنام مىدهد. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۷ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۱۲
«ساهُون» از مادّه «سهو» به معناى هر گونه غفلت است، بعضى گفته اند: نخستین مرتبه جهل، «سهو و اشتباه» است، بعد از آن «غفلت»، و سپس «غمره» مى باشد. و در اصل به معناى خطایى است که از روى غفلت سرزند، خواه در فراهم کردن مقدماتش مقصر باشد یا نه، البته در صورت اول معذور نیست، و در صورت دوم معذور است، ولى در اینجا منظور سهو توأم با تقصیر است.
ریشه کلمه
- سهو (۲ بار)
قاموس قرآن
غفلت (صحاح) «قُتِلَ الْخَرّاصُونَ الَّذينَهُمْ فى غَمْرَةٍ ساهُونَ» خرّاص كسى است كه با ظنّ و تخمين سخن مىگويد. غمره آب بزرگى است كه محل خود را مىپوشاند و ان مثل است بر كثرت و وسعت جهالت يعنى خرّاصون نابود شدند همان كسانى كه در ورطه جهالت غافل ماندهاند و از خبرهاى قيامت بى خبر اند. [ماعون:4-6]و غفلت از نماز يكدفعه آن است كه شخص به عظمت و حقيقت آن توجّه نكند. و يك دفعه اين است كه براى ريا و تظاهر بخواند مراد از آيه وجه دوم است به قرينه «الَّذينِهُمْ يُراؤُنَ». از اينكه هر دو آيه در مقام ذمّ است روشن مىشود كه اين غفلت تقصير است و بايد موجبات آن را از بين برد و در غفلت نماندو راغب گويد: سهو خطائى است كه از غفلت ناشى باشد اگر موجبات آن از انسان نباشد معفّو است مثل ديوانه كه شخصى را دشنام مىدهد و در غير آن مؤاخذه است چون كسى كه مست مىشود و دشنام مىدهد.
