خُوَار: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه خور | خور]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: خور| ]] | *[[ریشه خور | خور]] (۲ بار) [[کلمه با ریشه:: خور| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
صداى گاو. راغب مىگويد: خوار مخصوص به صداى گاو است و گاهى بطور استعاره به صداى شتر گفته مىشود [اعراف:148] قوم بعد از رفتن وى از زيورهاى خود گوسالهاى كه پيكر بود به ساختند كه صداى گوساله داشت. اين كلمه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است: اعراف:148 - طه:88. در نهج البلاغه خطبه 199 درباره قوم ثمود فرموده «خارَتْ اَرْضُهُمْ بِالْخَسفَةِ خُوَارَ السِّكَّةِ الْمُحْماةِ فِى الْاَرْضِ الْخَّوارَةِ» صداى زمين به هنگام لرزه به صداى گاو تشبيه شده است سكّه محماة يعنى گاو آهن آب داده. ارض خوّاره زمين نرم است. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۵ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۵:۲۷
«خُوار» به معناى صداى مخصوصى است که از گاو یا گوساله برمى خیزد، و گاهى به صداى شتر نیز گفته مى شود.
ریشه کلمه
- خور (۲ بار)
قاموس قرآن
صداى گاو. راغب مىگويد: خوار مخصوص به صداى گاو است و گاهى بطور استعاره به صداى شتر گفته مىشود [اعراف:148] قوم بعد از رفتن وى از زيورهاى خود گوسالهاى كه پيكر بود به ساختند كه صداى گوساله داشت. اين كلمه فقط دو بار در قرآن مجيد آمده است: اعراف:148 - طه:88. در نهج البلاغه خطبه 199 درباره قوم ثمود فرموده «خارَتْ اَرْضُهُمْ بِالْخَسفَةِ خُوَارَ السِّكَّةِ الْمُحْماةِ فِى الْاَرْضِ الْخَّوارَةِ» صداى زمين به هنگام لرزه به صداى گاو تشبيه شده است سكّه محماة يعنى گاو آهن آب داده. ارض خوّاره زمين نرم است.
