خُطُوَات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
=== ریشه کلمه === | === ریشه کلمه === | ||
*[[ریشه خطو | خطو]] (۵ بار) [[کلمه با ریشه:: خطو| ]] | *[[ریشه خطو | خطو]] (۵ بار) [[کلمه با ریشه:: خطو| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
خطوه (به ضمّ اوّل) فاصله ميان دو پا در راه رفتن است . و به فتح اوّل يكدفعه گام برداشتن است (مجمع - مفردات - قاموس)و جمع آن در اوّلى خطوات (به ضمّ اوّل و دوّم) و در دوّمى به فتح اوّل بر وزن ضربات است (قاموس). [بقره:168] تابع شدن به خطوات شيطان پيروى از او و پا گذاشتن در جاى پاى او است و بالاخره مراد، تبعيت از وساوس و دغدههاى او مىباشد. در مجمع از امام بلقر و صادق عليهماالسلام مرورى است كه از جمله خطوات شيطان قسم به طلاق، نذر در معاصى، و هر سوگند به غير خداست. تبعيّت واقعى در راه رفتن آن است كه تابع پاى خويش را در جاى پاى متبوع بگذارد و مانند او راه رود، هر كه در زندگى تابع وساوس شيطان باشد پا در جاى پاى او گذاشته و در هر دو جهان بد بخت خواهد شد. اين كلمه به صورت جمع آمده است: بقره:168و208 - انعام:152، نور:21 و منظور آن است كه ادمى در مسير زندگى تابع هوى و تسويلات شيطانى نشده و از راه و منطق صحيح كه بوسيله پيغمبران پاك عرضه شده پيروى نمايد. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۵ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۴:۲۶
«خُطُوات» جمع «خُطوة» (بر وزن قُربه) به معناى گام و قدم است و خطوات شیطان گام هایى است که شیطان براى وصول به هدف خود و اغواء مردم بر مى دارد.
ریشه کلمه
- خطو (۵ بار)
قاموس قرآن
خطوه (به ضمّ اوّل) فاصله ميان دو پا در راه رفتن است . و به فتح اوّل يكدفعه گام برداشتن است (مجمع - مفردات - قاموس)و جمع آن در اوّلى خطوات (به ضمّ اوّل و دوّم) و در دوّمى به فتح اوّل بر وزن ضربات است (قاموس). [بقره:168] تابع شدن به خطوات شيطان پيروى از او و پا گذاشتن در جاى پاى او است و بالاخره مراد، تبعيت از وساوس و دغدههاى او مىباشد. در مجمع از امام بلقر و صادق عليهماالسلام مرورى است كه از جمله خطوات شيطان قسم به طلاق، نذر در معاصى، و هر سوگند به غير خداست. تبعيّت واقعى در راه رفتن آن است كه تابع پاى خويش را در جاى پاى متبوع بگذارد و مانند او راه رود، هر كه در زندگى تابع وساوس شيطان باشد پا در جاى پاى او گذاشته و در هر دو جهان بد بخت خواهد شد. اين كلمه به صورت جمع آمده است: بقره:168و208 - انعام:152، نور:21 و منظور آن است كه ادمى در مسير زندگى تابع هوى و تسويلات شيطانى نشده و از راه و منطق صحيح كه بوسيله پيغمبران پاك عرضه شده پيروى نمايد.
