الأنفال ١٢: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(Edited by QRobot)
 
(افزودن سال نزول)
خط ۱۶: خط ۱۶:
|-|معزی=هنگامی که وحی می‌فرستاد پروردگار تو بسوی فرشتگان که من با شما هستم پس استوار دارید آنان را که ایمان آوردند زود است افکنم در دلهای آنان که کفر ورزیدند هراس را پس بزنید فراز گردنها را و بزنید از ایشان هر سرانگشتی را
|-|معزی=هنگامی که وحی می‌فرستاد پروردگار تو بسوی فرشتگان که من با شما هستم پس استوار دارید آنان را که ایمان آوردند زود است افکنم در دلهای آنان که کفر ورزیدند هراس را پس بزنید فراز گردنها را و بزنید از ایشان هر سرانگشتی را
|-|</tabber><br />
|-|</tabber><br />
{{آيه | سوره = سوره الأنفال | نزول = | نام = [[شماره آیه در سوره::12|١٢]] | قبلی = الأنفال ١١ | بعدی = الأنفال ١٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::24|٢٤]] | حرف =  }}
{{آيه | سوره = سوره الأنفال | نزول = [[نازل شده در سال::13|١ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::12|١٢]] | قبلی = الأنفال ١١ | بعدی = الأنفال ١٣  | کلمه = [[تعداد کلمات::24|٢٤]] | حرف =  }}
===معنی کلمات و عبارات===
===معنی کلمات و عبارات===
«أَنَّی مَعَکُمْ»: من با شمایم. مراد از این همراهی، همراهی کمک و یاری است. «الرُّعْبَ»: خوف. هراس. «فَوْقَ الأعْنَاقِ»: بالاتر از گردن. مراد وارد آمدن ضربه‌های کاری بر سر و گردن کافران است. «بَنَانٍ»: سرانگشتان. مراد دستها و پنجه‌ها، و یا این که دستها و پاها، و یا همه اندام بدن است. در این صورت تسمیه کلّ به اسم جزء است. یعنی هرگونه که ممکن شد.
«أَنَّی مَعَکُمْ»: من با شمایم. مراد از این همراهی، همراهی کمک و یاری است. «الرُّعْبَ»: خوف. هراس. «فَوْقَ الأعْنَاقِ»: بالاتر از گردن. مراد وارد آمدن ضربه‌های کاری بر سر و گردن کافران است. «بَنَانٍ»: سرانگشتان. مراد دستها و پنجه‌ها، و یا این که دستها و پاها، و یا همه اندام بدن است. در این صورت تسمیه کلّ به اسم جزء است. یعنی هرگونه که ممکن شد.

نسخهٔ ‏۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۴۸


ترجمه

و (به یاد آر) موقعی را که پروردگارت به فرشتگان وحی کرد: «من با شما هستم؛ کسانی را که ایمان آورده‌اند، ثابت قدم دارید! بزودی در دلهای کافران ترس و وحشت می‌افکنم؛ ضربه‌ها را بر بالاتر از گردن (بر سرهای دشمنان) فرود آرید! و همه انگشتانشان را قطع کنید!

آن‌گاه كه پروردگارت به فرشتگان وحى مى‌كرد كه من با شمايم، پس مؤمنان را مقاومت بخشيد به زودى در دل‌هاى كافران هراس خواهم افكند، و فراز گردن‌ها [يشان‌] را بزنيد و سر انگشتانشان را قطع كنيد
هنگامى كه پروردگارت به فرشتگان وحى مى‌كرد كه من با شما هستم، پس كسانى را كه ايمان آورده‌اند ثابت‌قدم بداريد. به زودى در دل كافران وحشت خواهم افكند. پس، فراز گردنها را بزنيد، و همه سرانگشتانشان را قلم كنيد.
(و یاد آر ای رسول) آن‌گاه که پروردگار تو به فرشتگان وحی کرد که من با شمایم، پس مؤمنان را ثابت قدم بدارید، که همانا من ترس در دل کافران می‌افکنم، پس گردنها را بزنید و همه انگشتان را قطع کنید.
[یاد کن] هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان وحی کرد که من با شمایم، پس مؤمنان را [برای نبرد با دشمن] ثابت قدم دارید، [و] به زودی در دل کافران ترس می اندازم، پس سرهایشان را در هم کوبید و همه انگشتانشان را قطع کنید.
و آنگاه را كه پروردگارت به فرشتگان وحى كرد: من با شمايم. شما مؤمنان را به پايدارى واداريد. من در دلهاى كافران بيم خواهم افكند. بر گردنهايشان بزنيد و انگشتانشان را قطع كنيد.
چنین بود که پروردگارت به فرشتگان وحی فرستاد که من با شما هستم، مؤمنان را ثابت قدم بدارید، که به زودی در دل کافران هراس می‌افکنم، گردنها و سرانگشتانشان را قطع کنید
آنگاه كه پروردگارت به فرشتگان وحى كرد كه من با شمايم، پس آنان را كه ايمان آورده‌اند استوار سازيد، زودا كه در دلهاى آنان كه كافر شدند بيم افكنم، پس فراز گردنها- سرهاشان- بزنيد و از آنها هر انگشتى را بزنيد- تا نتوانند سلاح برگيرند-
(ای مؤمنان! به یاد آورید) زمانی را که پروردگار تو به فرشتگان وحی کرد که من با شمایم (و کمک و یاریتان می‌نمایم. شما با الهام پیروزی و بهروزی) مؤمنان را تقویت و ثابت‌قدم بدارید، (و من هم) به دلهای کافران خوف و هراس خواهم انداخت. (به مؤمنان الهام کنید:) سرهای آنان را بزنید (و از هم بشکافید که بر گردنهای ناپاکشان سنگینی می‌کند) و دستهای ایشان را ببرید (و پنجه‌هایشان را پی کنید).
چون پروردگارت به فرشتگان وحی می‌کند (که): «من بی‌گمان با شمایم، پس کسانی را که ایمان آورده‌اند ثابت (قدم) بدارید. به زودی در دل کافران وحشت می‌افکنم، پس بالای گردن‌ها [:سرها]ی‌شان را بزنید و همه‌ی انگشتانشان را قلم کنید.»
هنگامی که وحی می‌فرستاد پروردگار تو بسوی فرشتگان که من با شما هستم پس استوار دارید آنان را که ایمان آوردند زود است افکنم در دلهای آنان که کفر ورزیدند هراس را پس بزنید فراز گردنها را و بزنید از ایشان هر سرانگشتی را


الأنفال ١١ آیه ١٢ الأنفال ١٣
سوره : سوره الأنفال
نزول : ١ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَنَّی مَعَکُمْ»: من با شمایم. مراد از این همراهی، همراهی کمک و یاری است. «الرُّعْبَ»: خوف. هراس. «فَوْقَ الأعْنَاقِ»: بالاتر از گردن. مراد وارد آمدن ضربه‌های کاری بر سر و گردن کافران است. «بَنَانٍ»: سرانگشتان. مراد دستها و پنجه‌ها، و یا این که دستها و پاها، و یا همه اندام بدن است. در این صورت تسمیه کلّ به اسم جزء است. یعنی هرگونه که ممکن شد.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱- خداوند با وحى به فرشتگان حاضر در کارزار بدر، آنان را از پشتیبانى خویش در ثبات بخشیدن به مجاهدان آگاه ساخت. (إذ یوحى ربک إلى الملئکة أنى معکم فثبتوا الذین)

۲- ایجاد پایدارى در مجاهدان، فرمان خداوند به فرشتگان گسیل شده به جنگ بدر (إذ یوحى ربک إلى الملئکة أنى معکم فثبتوا الذین)

۳- تنها پیامبر(ص) شاهد وحى الهى به فرشتگان مبتنى بر مأموریت آنان براى پشتیبانى مجاهدان بدر بود. (إذ یوحى ربک إلى الملئکة) چنانچه «إذ»، متعلق به «اذکر» باشد با توجه به اینکه مخاطب در آیه مورد بحث، به خلاف آیات گذشته، شخص پیامبر(ص) است، مى توان گفت تنها آن حضرت شاهد وحى خداوند به فرشتگان بوده است.

۴- ملائکه در اجراى مأموریتهاى خویش نیازمند تقویت و پشتیبانى از جانب خدا (إذ یوحى ربک إلى الملئکة أنى معکم فثبتوا الذین ءامنوا)

۵- ایجاد رعب و وحشت در دلهاى کافران، وعده خداوند به فرشتگان حاضر در کارزار بدر (سألقى فى قلوب الذین کفروا الرعب)

۶- رعب و وحشت کافران در جنگ بدر، از عوامل شکست آنان در آن جنگ (سألقى فى قلوب الذین کفروا الرعب)

۷- ضرورت ایجاد ترس در دشمنان دین و سلب روحیه نبرد از ایشان (سألقى فى قلوب الذین کفروا الرعب)

۸- ملائکه مأمور در هم کوبیدن سرهاى کافران بدر و از کار انداختن پنجه هاى آنان بودند. (فاضربوا فوق الأعناق و اضربوا منهم کل بنان) «ال» در «الأعناق» جانشین مضاف إلیه (الکافرین) است و مراد از «فوق الأعناق» سرهاى کافران است. بنابراین جمله «فاضربوا ... » یعنى سرهاى کافران را مورد ضربات خویش قرار دهید. قابل ذکر است که مخاطب در این جمله، همان گونه که سیاق آیه بر آن دلالت دارد، فرشتگان هستند.

۹- خداوند، مجاهدان بدر را به در هم کوبیدن سرهاى کافران و از کار انداختن پنجه هاى آنان، تهییج کرد. (فاضربوا فوق الأعناق و اضربوا منهم کل بنان) برداشت فوق بر این اساس است که خطاب در جمله «فاضربوا ... » متوجه مجاهدان باشد. جمله «و ما جعله اللّه إلا بشرى» در آیه دهم، که مسؤولیت فرشتگان را تنها بشارت دهى اعلام کرد، مى تواند مؤید این احتمال باشد.

روایات و احادیث

۱۰- سئل ابو جعفر (ع) عن قول اللّه «إذ یوحى ربک إلى الملائکة أنى معکم» قال: إلهام.[۱] از امام باقر(ع) روایت شده که در پاسخ سؤال از «یوحى» در آیه «إذ یوحى ... » فرمود: مراد الهام است.

موضوعات مرتبط

  • امداد غیبى:۱
  • ترس: آثار ترس ۶
  • جنگ روانى:۵، ۷ آثار جنگ روانى ۵، ۷ ۶
  • جهاد: آداب جهاد ۷ ; تهییج در جهاد ۹
  • خدا: اوامر خدا ۲ ; وعده خدا ۵
  • دشمنان: القاى ترس در دشمنان ۷ ; تضعیف روحیه دشمنان ۷
  • غزوه بدر: قصه غزوه بدر ۱، ۲، ۳، ۶، ۸، ۹ ; مجاهدان غزوه بدر ۹ ; محمد(ص) در غزوه بدر ۳ ; مشرکان قریش در غزوه بدر ۸ ; ملائکه در غزوه بدر ۱، ۲، ۳، ۵، ۸
  • قریش: شکست مشرکان قریش ۶
  • کافران: القاى ترس در کافران ۵ ; عوامل شکست کافران ۶ ; قلب کافران ۵ ; کوبیدن انگشت کافران ۸، ۹ ; کوبیدن سر کافران ۸، ۹
  • مجاهدان: امداد به مجاهدان ۱، ۳ ; ثبات قدم مجاهدان ۱، ۲ ; مسؤولیت مجاهدان ۹
  • ملائکه: امداد به ملائکه ۴ ; ملائکه امداد ۳، ۸ ; نقش ملائکه ۴ ; نقش ملائکه امداد ۱ ; نیاز ملائکه ۴ ; وحى به ملائکه ۱، ۳

منابع

  1. تفسیر عیاشى، ج ۲، ص ۵۰، ح ۲۶ ; بحارالانوار، ج ۱۹، ص ۲۸۷، ح ۳۱.