آل عمران ١٨٢

ذٰلِکَ‌ بِمَا قَدَّمَتْ‌ أَيْدِيکُمْ‌ وَ أَنَ‌ اللَّهَ‌ لَيْسَ‌ بِظَلاَّمٍ‌ لِلْعَبِيدِ

ترجمه

این بخاطر چیزی است که دستهای شما از پیش فرستاده (و نتیجه کار شماست) و بخاطر آن است که خداوند، به بندگان (خود)، ستم نمی‌کند.

اين به سبب چيزى است كه دستان شما پيش فرستاده و [گر نه‌] خدا در حق بندگان هرگز ستمكار نيست

اين [عقوبت‌] به خاطر كار و كردار پيشين شماست، [و گر نه‌] خداوند هرگز نسبت به بندگان [خود] بيدادگر نيست.

این عذاب به خاطر کارهایی است که به دست خود پیش فرستادید، و خدا هرگز در حق بندگان ستم نخواهد کرد.

این [عذاب] به خاطر فسق و فجور و گناهانی است که خود پیش فرستادید، و گرنه خدا به بندگان ستمکار نیست.

اين پاداش اعمالى است كه پيشاپيش به جاى آورده‌ايد وگرنه خداوند به بندگانش ستم روا نمى‌دارد.

این به خاطر کار و کردار پیشین شماست و[گرنه‌] خداوند هرگز در حق بندگان ستمگر نیست‌

آن [عذاب‌] به سبب كارهايى است كه دستهاى شما از پيش فرستاده، و خدا به بندگان ستمگر نيست.

این (عذاب آتش سوزان) به خاطر چیزی است که دستهای خودتان (مرتکب آن گشته است و برایتان با انجام اعمال ناشایست) پیشاپیش فرستاده است، و خداوند به بندگان (هرگز کمترین) ستمی روا نمی‌دارد.

این (عقوبت) پیش‌فرستاده‌ی دستاورد شماست، و خدا بی‌گمان برای بندگان (خود) زیاد بیدادگر نیست.

این بدان است که پیش فرستاد دستهای شما و نیست خدا ستم‌کننده بر بندگان‌

آل عمران ١٨١	آیه ١٨٢	آل عمران ١٨٣
سوره : سوره آل عمران نزول : ٣ هجرت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ١٠ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«ذلِکَ»: آن عذاب. در اینجا معنی (این) دارد و مبتدا است و خبر آن جمله (بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ) است. «بِمَا»: به سبب آنچه. «قَدَّمَتْ أَیْدِیکُمْ»: دستهایتان تقدیم داشته است. تعبیر کلّ با جزء است و مراد: خودتان کرده‌اید و پیشاپیش فرستاده‌اید. «لَیْسَ بِظَلاّمٍ»: کمترین ستمی روا نمی‌دارد (نگا: نساء / ). ستم‌پیشه نیست. واژه (ظَلاّم) صیغه مبالغه در کمیّت است؛ نه کیفیّت، یا صیغه نسبت است و به معنی (ظالم)، همچون نجّار منسوب به نجّارة، و حَدّاد منسوب به حِدادَة، و عَطّار منسوب به عِطْر.

تفسیر

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- عذاب سخت یهود در آخرت، دستاورد اعمال نارواى آنان (نسبت دادن فقر به خدا و کشتن انبیا) (ذوقوا عذاب الحریق. ذلک بما قدّمت ایدیکم)

۲- عذاب و کیفر اخروى انسانها، نتیجه عملکرد خود آنان (ذلک بما قدّمت ایدیکم)

۳- سهیم بودن یهود زمان پیامبر (ص) در گناه پدران خویش (کشتار انبیا) (و قتلهم الانبیآء بغیر حقّ ... ذلک بما قدّمت ایدیکم) بنابر اینکه خطاب در «ایدیکم» به یهود عصر پیامبر (ص) باشد، جمله «ذلک بما قدّمت ... » مى رساند که آنان در گناه کشتن انبیا، که به دست پدرانشان صورت گرفته، شریک هستند.

۴- رضایت یهود زمان پیامبر (ص) از کشتار انبیاى گذشته به دست نیاکان و همکیشان خویش (و قتلهم الانبیآء ... ذلک بما قدّمت ایدیکم) به نظر مى رسد نسبت قتل پیامبران به یهود عصر پیامبر (ص) که از خطاب در «ایدیکم» به دست مى آید، به جهت رضایت آنان به عملکرد گذشتگان خویش باشد، چون آنان مرتکب قتل انبیا نشدند.

۵- راضى بودن به رفتار و اعمال دیگران، همسنگ انجام آنهاست. (و قتلهم الانبیآء ... ذلک بما قدّمت ایدیکم)

۶- نفى ظلم از جانب خدا نسبت به بندگان خویش (و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید)

۷- عدالت خداوند و دورى ساحت وى از ظلم، مقتضى مجازات بخیلان و قاتلان انبیا (و لا یحسبنّ الّذین یبخلون ... ذوقوا عذاب الحریق ... و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید) جمله «و اَنّ اللّه ... » عطف بر «ما قدّمت» مى باشد. بنابراین دلیل دیگرى براى گرفتار شدن بخیلان و قاتلان انبیا به دوزخ است. یعنى عدالت خداوند اقتضا مى کند که ستمگران را عذاب کند، ورنه به ستمدیده ظلم شده است.

۸- عذاب دوزخیان، هرگز ستمى از سوى خداوند بر آنها نیست. (ذوقوا عذاب الحریق ... و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید) بنابر اینکه «انّ اللّه ... »، خبر براى مبتدایى محذوف باشد (الأمر و الشّأن انّ اللّه لیس ... )، بر این مبنا، مراد از ستم نکردن خداوند به قرینه «ذلک بما قدّمت ایدیکم» این است که خداوند در کیفر دادن ستم نمى کند.

۹- عذاب دوزخیان، هرگز فزونتر از اقتضاى عملکرد آنان نخواهد بود. ذوقوا عذاب الحریق. ذلک بما قدّمت ایدیکم و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید

۱۰- خداوند، هرگز بندگانش را بدون ارتکاب گناه مجازات نمى کند. (ذلک بما قدّمت ایدیکم و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید)

۱۱- اختیار آدمى، در اعمال و رفتار خویش (ذلک بما قدّمت ایدیکم و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید)

۱۲- مجازات نکردن ستمگران، ظلم بر ستمدیدگان است. ذوقوا عذاب الحریق ... ذلک بما قدّمت ایدیکم و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید برداشت فوق مبتنى است بر احتمال اوّل (عطف «انّ اللّه ... » بر «ما قدّمت»)، است.

۱۳- مجازات بى گناهان، ظلمى بزرگ است. (و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید) برداشت فوق مبتنى است بر احتمال دوّم (تقدیر مبتدا براى «انّ اللّه ... »)، است.

۱۴- مجازات افزون بر گناه، ظلمى بزرگ است. (و انّ اللّه لیس بظلاّم للعبید)

موضوعات مرتبط

• اسماء و صفات: صفات جلال ۶
• افترا: به خدا ۱ ; کیفر افترا ۱
• انبیا: قتل انبیا ۴ ; کیفر قتل انبیا ۱، ۳، ۷
• انسان: اختیار انسان ۱۱ ; عمل انسان ۱۱
• بخیل: کیفر بخیل ۷
• جهنّم: عذاب جهنّم ۸، ۹
• جهنّمیان: کیفر جهنّمیان ۸، ۹
• خدا:۱، ۶، ۸، ۱۰ عدالت خدا ۱، ۶، ۸، ۱۰ ۷
• ظالمان: کیفر ظالمان ۱۲
• ظلم:۶، ۷، ۸، ۱۰ به مظلوم ۱۲ ; عوامل ظلم ۶، ۷، ۸، ۱۰ ۱۲، ۱۳، ۱۴ ; مراتب ظلم ۶، ۷، ۸، ۱۰ ۱۳، ۱۴
• عذاب:۸، ۹ عوامل عذاب ۸، ۹ ۱ ; مراتب عذاب ۸، ۹ ۱ ; موجبات عذاب ۸، ۹ ۲، ۷
• عمل:۱۱ ناپسند ۱، ۲ ; کیفر اخروى عمل ۱۱ ۲ ; کیفر عمل ۱۱ ۹
• کیفر:۲، ۳، ۷، ۸، ۹، ۱۲، ۱۴ اخروى ۱ ; فلسفه کیفر ۲، ۳، ۷، ۸، ۹، ۱۲، ۱۴ ۱۲
• گناه: رضایت به گناه ۴، ۵ ; کیفر گناه ۱۴
• نظام جزایى:۵، ۹
• یهود: کیفر یهود ۱، ۳ ; کیفر نیاکان یهود ۳ ; نیاکان یهود ۴ ; یهود صدر اسلام ۳، ۴