النازعات ٣٧: تفاوت میان نسخهها
از الکتاب
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس اما آنکه سرپیچید | |-|معزی=پس اما آنکه سرپیچید | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره النازعات | نزول = | {{آيه | سوره = سوره النازعات | نزول = [[نازل شده در سال::3|٣ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::37|٣٧]] | قبلی = النازعات ٣٦ | بعدی = النازعات ٣٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::3|٣]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«طَغی»: سرکشی و نافرمانی کرده باشد (نگا: نازعات / ). | «طَغی»: سرکشی و نافرمانی کرده باشد (نگا: نازعات / ). |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۴
ترجمه
النازعات ٣٦ | آیه ٣٧ | النازعات ٣٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«طَغی»: سرکشی و نافرمانی کرده باشد (نگا: نازعات / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۴۱، سوره نازعات
- اقوال مختلف درباره مراد از پنج سوگند آغاز سوره نازعات : ((و النازعات غرقا والناشطات نشطا...))
- نقد و بررسى اقوال فوق
- بيان اينكه در اين پنج سوگند به ملائكه سوگند ياد شده است
- (در ذيل آيه فالمدبرات امرا)
- عدم منافات بين واسطه بودن ملائكه و استناد حوادث به ايشان ، به استناد آنها به خداىتعالى و به اسباب ظاهرى
- معناى اينكه درباره قيامت فرمود: ((يوم ترجف الراجفه تتبعها الرادفة ))
- حكايت سخن كفار در استبعاد معاد
- داستان موسى (عليه السلام ) و فرعون و آنچه اشاره به اين داستان در اين مقام افاده مىكند
- معناى ((هل لك الى ان تزكى و اهديك الى ربك فتخشى )) كه موسى (عليه السلام )ماءمور شد به فرعون بگويد
- مراد فرعون از اينكه خطاب به مردم مصر گفت : ((انا ربكم الاعلى ))
- چند وجه در معناى ((فاخذه الله نكال الاخره و الاولى ))
- رفع استبعاد معاد در خطاب و استفهام توبيخى ((ءاءنتم اشد خلقا ام السماء بنيها...))
- تسميه قيامت به ((الطامه الكبرى ))
- تقسيم مردم به دو دسته : طاغى دوزخى ، او خائف از مقام پروردگار كه بهشت ماءواى اواست و بيان ضابطه براى صفات هر يك
- لوازم و آثار طغيان و خوف از مقام رب
- مقصود از مقام پروردگار و خوف از آن
- (رواياتى درباره سوگندهاى سوره نازعات ، استعباد معاد توسط كفار،خوف از مقامپروردگار،پيروى از هوى )
نکات آیه
۱ - طغیان گران با حضور در صحنه قیامت، کردار خویش را به یاد آورده و جهنم را حاضر خواهند یافت. (یوم یتذکّر ... و برّزت الجحیم لمن یرى . فأمّا من طغى)
۲ - طغیان گرى، سرکشى در برابر دستورات خداوند و زیاده روى در هواپرستى، در پى دارنده مجازات در آخرت (فأمّا من طغى) «طغیان»; یعنى، از حد گذراندن (لسان العرب). متعلق «طغى» - به قرینه «من خاف مقام ربّه و نهى النفس عن الهوى» (در آیات بعد) - بى اعتنایى به پروردگار و پیروى از هواى نفس است. جمله «فإنّ الجحیم هى المأوى» در آیات بعد - که جزاى «فأمّا» است - بر مجازات اخروى دلالت دارد.
موضوعات مرتبط
- ذکر: ذکر عمل در قیامت ۱
- طغیان: آثار طغیان ۲
- طغیانگران: طغیانگران در قیامت ۱; کیفر اخروى طغیانگران ۱
- عصیان: آثار عصیان از خدا ۲
- قیامت: رؤیت جهنم در قیامت ۱
- کیفر: موجبات کیفر اخروى ۲
- هواپرستى: آثار هواپرستى ۲