روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۵۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي ابن ابي عمير عن بعض اصحابه عن ابي عبد الله ع :

فِي رَجُلٍ‏ مُسْلِمٍ‏ كَانَ فِي أَرْضِ اَلشِّرْكِ فَقَتَلَهُ‏ اَلْمُسْلِمُونَ‏ ثُمَّ عَلِمَ بِهِ اَلْإِمَامُ بَعْدُ فَقَالَ يُعْتِقُ مَكَانَهُ رَقَبَةً مُؤْمِنَةً وَ ذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ‏ فَإِنْ كََانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۳۸

ابن أبى عمير از پاره‏اى يارانش از امام صادق عليه السّلام نقل كرده كه در باره مسلمانى كه در سرزمين شرك ميزيسته و مسلمين او را كشته‏اند و سپس امام خبر يافته است، فرمود: بجاى او رقبه مسلمانى آزاد كند، و اين حكم خداوند است عزّ و جلّ كه فرموده: فَإِنْ كانَ مِنْ قَوْمٍ عَدُوٍّ لَكُمْ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَتَحْرِيرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ نساء: ۹۲ (و اگر مؤمن مقتول از مردمى است كه دشمن شمايند (محاربند) پس بايد بنده مؤمنى را آزاد كند)