الملك ١٤: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=آیا نداند آنکه بیافریده است و او است تیزبین کارآگاه | |-|معزی=آیا نداند آنکه بیافریده است و او است تیزبین کارآگاه | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الملك | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الملك | نزول = [[نازل شده در سال::7|٧ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::14|١٤]] | قبلی = الملك ١٣ | بعدی = الملك ١٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::9|٩]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«أَلا یَعْلَمُ؟»: مگر نمیداند؟ استفهام انکاری است. | «أَلا یَعْلَمُ؟»: مگر نمیداند؟ استفهام انکاری است. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۳۰
ترجمه
الملك ١٣ | آیه ١٤ | الملك ١٥ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«أَلا یَعْلَمُ؟»: مگر نمیداند؟ استفهام انکاری است.
آیات مرتبط (تعداد ریشههای مشترک)
تفسیر
- آيات ۱ - ۱۴، سوره ملك
- اشاره به غرض سوره مباركه ملك
- افاده كمال تسلط خدا بر ملك در جمله ((بيده الملك ))
- وجه اينكه فرمود: ((خلق الموت ...))
- مفاد اينكه درر تعليل آفرينش موت و حيات فرمود: ((ليبلوكم ايكم احسن عملا))
- بيان اينكه مقصود از نبوت تفاوت در خلق ارتباط واتصال اجزاء عالم و وحدت نظام جارى در آن است
- تاءكيدى بر وحدت نظام عالم و اتصال و ارتباط اجزاء آن
- اشاره به مراد از اينكه فرمود ستارگان را رجوم براى شياطين قرار داديم
- وصف جهنم و حكايت سؤ ال و جواب ملائكه موكل بر دوزخ با دوزخيان
- موارد استعمال ((سمع )) و وجه اينكه دوزخيان در جواب فرشتگان گفتند: ((لو كنا نسمعاو نعقل ..))
- جواب به شبهه اى درباره معاد، با بيان علم فراگير و احاطه مطلق خداوند براعمال و احوال موجودات
- (رواياتى در ذيل جمله :((ليبلوكم ايكم احسن عملا)) و درذيل برخى ديگر از آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - خداوند، آگاه به تمامى آفریده هاى خویش است. (ألا یعلم من خلق)
۲ - خداوند، خالق و آفریدگار انسان و جهان است. (ألا یعلم من خلق)
۳ - خالقیت خداوند نسبت به انسان و جهان، نشانه و دلیل احاطه علمى او به تمامى حقایق جهان و نیز راز دل ها و ضمیر انسان ها است. (إنّه علیم بذات الصدور . ألا یعلم من خلق) عبارت «ألا یعلم من خلق» در مقام تبیین چگونگى آگاهى خداوند، از راز دل ها و ضمیر انسان ها است; یعنى، خداوند چون خالق و آگاه به خلق خویش است، پس به راز دل ها و نهان آدمیان آگاهى دارد.
۴ - خداوند، لطیف (آگاه به پدیده هاى دقیق و ظریف و ریزه کارى هاى آنها) است. (و هو اللطیف) «لطیف»، از مصدر«لطافة»به معناى دقیق و از مصدر «لطف»، به معناى اهل رفق و مدارات است. توصیف خداوند به «لطیف» کنایه از آن است که خداوند در دل و جان اشیا نفوذ مى کند و بر آنها احاطه علمى دارد، به گونه اى که کسى آن را احساس نمى کند. گفتنى است برداشت یاد شده، بر مبناى معناى اول است.
۵ - رفق و مداراى خداوند، نسبت به عموم انسان ها (و هو اللطیف)
۶ - خداوند، «خبیر» (بر احوال انسان ها و از همه امور با خبر) است. (الخبیر)
روایات و احادیث
۷ - «عن أبى الحسن الرّضا(ع): ...و أمّا اللطیفُ فلیس على قِلَّة و قَضافَة و صِغَر و لکن ذلک على النَّفاذ فى الأشیاء و الامتناع من أن یُدْرَکَ ... و أمّا الخبیر فالذى لایعزُبُ عنه شىءٌ و لایفوتُه...;[۱] از امام رضا(ع) روایت شده است: ... اما این که خداوند لطیف است، به این معنا نیست که کم و نحیف و کوچک است; بلکه لطیف بودن خدا به این معنا است که در اشیا نفوذ دارد و درک او ممتنع است... . اما خبیر است به این معنا که هیچ چیز از او پنهان نیست و از او فوت نمى شود...».
موضوعات مرتبط
- آفرینش: حقایق آفرینش ۳; خالق آفرینش ۲، ۳
- اسماء و صفات: خبیر ۶; لطیف ۴; مراد از خبیر ۷; مراد از لطیف ۷
- انسان: خالق انسان ۲، ۳; رازهاى انسان ۳
- خدا: خالقیت خدا ۲، ۳; دلایل احاطه علمى خدا ۳; علم خدا به موجودات ۱; علم غیب خدا ۱; وسعت لطف خدا ۵
منابع
- ↑ کافى، ج ۱، ص ۱۲۲، ح ۲; نورالثقلین، ج ۱، ص ۷۵۶- ، ح ۲۲۹.