روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۳۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي الحسن بن محبوب عن ابي ولاد الحناط قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ قُتِلَ وَ لَهُ أَبٌ وَ أُمٌّ وَ اِبْنٌ فَقَالَ اَلاِبْنُ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أَقْتُلَ قَاتِلَ أَبِي وَ قَالَ اَلْآخَرُ أَنَا أَعْفُو وَ قَالَ اَلْآخَرُ أَنَا أُرِيدُ أَنْ آخُذَ اَلدِّيَةَ قَالَ‏ فَلْيُعْطِ اَلاِبْنُ أُمَّ اَلْمَقْتُولِ اَلسُّدُسَ مِنَ اَلدِّيَةِ وَ يُعْطِي وَرَثَةَ اَلْقَاتِلِ اَلسُّدُسَ مِنَ اَلدِّيَةِ حَقَّ اَلْأَبِ اَلَّذِي عَفَا وَ يَقْتُلُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۲۷

ابو ولّاد حنّاط گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم مردى كشته شده، و پدر و مادر او زنده‏اند و داراى يك پسر است، فرزند ميگويد: من ميخواهم قاتل پدرم را قصاص كنم، و از پدر و مادر يكى گويد: من بخشيدم، و ديگرى (مادر) گويد: من دبه ميستانم؟ فرمود: فرزند يك ششم ديه را بمادر مقتول دهد، و يك ششم ديه را كه حقّ پدر است و عفو كرده به ورثه قاتل دهد و او را قصاص كند.