روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْحُدُود

: 

وَ خَرَجَ‏ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ ع‏ بِشُرَاحَةَ اَلْهَمْدَانِيَّةِ فَكَادَ اَلنَّاسُ يَقْتُلُ بَعْضُهُمْ بَعْضاً مِنَ اَلزِّحَامِ فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ أَمَرَ بِرَدِّهَا حَتَّى خَفَّتِ اَلزَّحْمَةُ ثُمَّ أُخْرِجَتْ وَ أُغْلِقَ اَلْبَابُ قَالَ فَرَمَوْهَا حَتَّى مَاتَتْ ثُمَّ أَمَرَ بِالْبَابِ فَفُتِحَ قَالَ فَجَعَلَ مَنْ دَخَلَ يَلْعَنُهَا قَالَ فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ نَادَى مُنَادِيهِ أَيُّهَا اَلنَّاسُ اِرْفَعُوا أَلْسِنَتَكُمْ عَنْهَا فَإِنَّهُ لاَ يُقَامُ حَدٌّ إِلاَّ كَانَ كَفَّارَةَ ذَلِكَ اَلذَّنْبِ كَمَا يُجْزَى اَلدَّيْنُ بِالدَّيْنِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۴۱

و امير المؤمنين عليه السّلام براى رجم شراحه همدانيّه حاضر شد، مردم بسيارى گرد آمده بودند و ازدحام بقسمى بود كه نزديك بود پاره‏اى پاره ديگر را از فشار هلاك كنند، حضرت چون چنين ديد فرمان داد او را بخانه باز گردانيدند، تا وقتى كه جمعيت متفرّق گشتند و ازدحام فرو نشست، او را بصحن خانه بيرون آوردند، و در خانه را ببستند و او را سنگسار كردند تا جان سپرد، بعد فرمود: در را باز كردند، و مردم وارد شدند و هر كس ميرسيد زبان بلعن مرجوم مى‏گشود، چون آن حضرت چنين ديد منادى را فرمان داد ندا كند: اى گروه مردم زبان سوء را از اين شخص برگيريد، چرا كه هر كس بر او حدّ الهى جارى شود، همان حدّ كفّاره گناه اوست در دنيا همچنان كه بدهى در برابر بدهى است.