روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۶۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

: 

وَ قَضَى‏ عَلِيٌّ ع‏ فِي أَرْبَعَةِ نَفَرٍ اِطَّلَعُوا فِي زُبْيَةِ اَلْأَسَدِ فَخَرَّ أَحَدُهُمْ فَاسْتَمْسَكَ بِالثَّانِي وَ اِسْتَمْسَكَ اَلثَّانِي بِالثَّالِثِ وَ اِسْتَمْسَكَ اَلثَّالِثُ بِالرَّابِعِ حَتَّى أَسْقَطَ بَعْضُهُمْ بَعْضاً عَلَى اَلْأَسَدِ فَقَضَى بِالْأَوَّلِ أَنَّهُ فَرِيسَةُ اَلْأَسَدِ وَ غَرَّمَ أَهْلَهُ ثُلُثَ اَلدِّيَةِ لِأَهْلِ اَلثَّانِي وَ غَرَّمَ أَهْلَ اَلثَّانِي لِأَهْلِ اَلثَّالِثِ ثُلُثَيِ اَلدِّيَةِ وَ غَرَّمَ أَهْلَ اَلثَّالِثِ لِأَهْلِ اَلرَّابِعِ اَلدِّيَةَ كَامِلَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۹۱

و امير المؤمنين عليه السّلام در مورد چهار تنى كه به لانه شيرى از بالا سر كشيدند و يكى از آنها فرو افتاد دامن ديگرى را چنگ زد و آن ديگر سوّم را گرفت و سوّمى شخص چهارم را تا اينكه هر چهار يكى پس از ديگرى بر روى شير آمدند و كشته شدند يا شير همه را پاره كرد، حكم فرمود كه نفر اوّل طعمه شير شده بود و بازماندگانش بايد يك سوّم ديه نفر دوّم را به ورثه او بپردازند، و بازماندگان دوّمى بايد دو سوّم ديه شخص ثالث را بورثه‏اش بپردازند، و بازماندگان سوّمى بايد به ورثه چهارمى تمام ديه يك نفس را پرداخت كنند.