روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۶۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي ابن ابي عمير عن هشام بن الحكم عن ابي عبد الله ع :

فِي اَلرَّجُلِ يَجْنِي فِي غَيْرِ اَلْحَرَمِ‏ ثُمَّ يَلْجَأُ إِلَى‏ اَلْحَرَمِ‏ قَالَ لاَ يُقَامُ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ وَ لاَ يُطْعَمُ وَ لاَ يُسْقَى‏ وَ لاَ يُكَلَّمُ وَ لاَ يُبَايَعُ فَإِنَّهُ إِذَا فُعِلَ ذَلِكَ بِهِ يُوشِكُ أَنْ يَخْرُجَ فَيُقَامَ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ وَ إِنْ جَنَى فِي‏ اَلْحَرَمِ‏ جِنَايَةً أُقِيمَ عَلَيْهِ اَلْحَدُّ فِي‏ اَلْحَرَمِ‏ فَإِنَّهُ لَمْ يَرَ لِلْحَرَمِ‏ حُرْمَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۸۹

هشام بن الحكم گويد: امام صادق عليه السّلام در مورد كسى كه در خارج از حرم (خانه خدا) جنايتى را مرتكب شده و سپس به حرم پناه برده است، فرمود: بر او تا زمانى كه در آنجا است حدّ اجرا نمى‏شود، و طعام و آب از او بريده مى‏شود، و كسى با او سخن نمى‏گويد و چيزى باو فروخته نمى‏شود و چون چنين عملى با او انجام شود زودتر از آن قرقگاه بيرون مى‏آيد آنگاه حدّ را بر او جارى مى‏سازند، و چنانچه در حرم مرتكب جنايتى شد در همان جا حدّ را بر او جارى ميكنند چون براى حرم الهى حرمت و احترامى نگاه نداشته است.