روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۲۳۹

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

و روي ابن محبوب عن ابي ايوب عن حريز عن ابي عبد الله ع قال :

سَأَلْتُهُ عَنْ رَجُلٍ قَتَلَ رَجُلاً عَمْداً فَرُفِعَ إِلَى اَلْوَالِي فَدَفَعَهُ اَلْوَالِي إِلَى أَوْلِيَاءِ اَلْمَقْتُولِ لِيَقْتُلُوهُ فَوَثَبَ عَلَيْهِمْ قَوْمٌ فَخَلَّصُوا اَلْقَاتِلَ مِنْ أَيْدِي اَلْأَوْلِيَاءِ فَقَالَ أَرَى أَنْ يُحْبَسَ اَلَّذِينَ خَلَّصُوا اَلْقَاتِلَ مِنْ أَيْدِي اَلْأَوْلِيَاءِ أَبَداً حَتَّى يَأْتُوا بِالْقَاتِلِ قِيلَ لَهُ فَإِنْ مَاتَ اَلْقَاتِلُ وَ هُمْ فِي اَلسِّجْنِ فَقَالَ إِنْ مَاتَ فَعَلَيْهِمُ اَلدِّيَةُ يُؤَدُّونَهَا إِلَى أَوْلِيَاءِ اَلْمَقْتُولِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۸

حريز گويد: از امام صادق عليه السّلام حكم مردى را پرسيدم كه مرتكب قتل عمدى شده و او را به حاكم بردند، و والى او را به ورثه مقتول سپرد تا او را قصاص كنند، ناگهان جماعتى ريختند و او را از چنگ ايشان رها كردند و فرار كرد، امام در پاسخ فرمود: نظرم آنست كه كسانى كه او را رها كردند به زندان اندازند تا قاتل را بهر وسيله ممكن حاضر سازند و تحويل دهند، پرسيدند: اگر قاتل در اين ميان از دنيا رفت چه؟ فرمود: بر ايشان است كه ديه مقتول را از كيسه خود به اولياء او بپردازند.