روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۸۳۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن ابي العلا قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ وَجَدَ مَالاً فَعَرَّفَهُ حَتَّى إِذَا مَضَتِ اَلسَّنَةُ اِشْتَرَى بِهَا خَادِماً فَجَاءَ طَالِبُ اَلْمَالِ فَوَجَدَ اَلْجَارِيَةَ اَلَّتِي اِشْتَرَاهَا بِالدَّرَاهِمِ هِيَ اِبْنَتُهُ قَالَ لَيْسَ لَهُ أَنْ يَأْخُذَ إِلاَّ اَلدَّرَاهِمَ وَ لَيْسَ لَهُ اَلاِبْنَةُ إِنَّمَا لَهُ رَأْسُ مَالِهِ إِنَّمَا كَانَتِ اِبْنَتُهُ مَمْلُوكَةَ قَوْمٍ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۹۷

ابو العلاء گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم: مردى پولى يافت و صاحب آن را نمى‏شناخت، لذا آن را تا يك سال در مجامع عمومى اعلان كرد ولى صاحبش پيدا نشد، پس با آن كنيزى خريد، بعد صاحب مال به طلب آن آمد و ديد آن پول مبدّل به كنيزى شده كه آن دختر اوست. (اكنون مى‏تواند دختر خويش را بابت پولش بستاند)؟ امام عليه السّلام فرمود: نمى‏تواند چيزى جز پول خود را دريافت كند و كنيز از آن او نخواهد بود، او فقط سرمايه خود را كه گم شده و ديگرى يافته طلبكار است و كنيز كه دختر اوست مملوك ديگران است. شرح: «همچنان كه قبل از خريد شخص يابنده مال، آن دخترك كنيز بود، اكنون نيز بحال كنيزى باقى است و يابنده مال وجه يافته را بر ذمّه گرفته و سپس با آن كنيزى خريده و ذمّه او به دراهم مشغول است نه به كنيز، و خبر دلالت دارد كه پس از يك سال تعريف مى‏توان آن را بر ذمّه گرفت و تصرّف كرد».