روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۵۰۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن روح بن عبد الرحيم عن ابي عبد الله ع :

وَ فِي قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رِجََالٌ لاََ تُلْهِيهِمْ تِجََارَةٌ وَ لاََ بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اَللََّهِ‏ قَالَ كَانُوا أَصْحَابَ تِجَارَةٍ فَإِذَا حَضَرَتِ اَلصَّلاَةُ تَرَكُوا اَلتِّجَارَةَ وَ اِنْطَلَقُوا إِلَى اَلصَّلاَةِ وَ هُمْ أَعْظَمُ أَجْراً مِمَّنْ لَمْ يَتَّجِرْ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۹

روح بن عبد الرّحيم از امام صادق عليه السّلام در مورد آيه شريفه كه خداوند مى‏فرمايد: رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ نور: ۳۶». مردانى كه كار و تجارت آنها را از ياد خدا غافل نمى‏سازد) فرمود: «اينها تاجر بودند و هنگام نماز تجارت را رها كرده آهنگ نماز مى‏كردند و بسوى آن گام برمى‏داشتند و البتّه اينان ثوابشان از كسانى كه بكار مشغول نيستند و به نماز حاضر مى‏شوند بيشتر است».