روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۴۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الْمَعِيشَة

روي عن الصباح بن سيابه قال :

وَ قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ إِنَ‏ عَبْدَ اَللَّهِ بْنَ أَبِي يَعْفُورٍ أَمَرَنِي أَنْ أَسْأَلَكَ قَالَ إِنَّا نَسْتَقْرِضُ اَلْخُبْزَ مِنَ اَلْجِيرَانِ فَنَرُدُّ أَصْغَرَ مِنْهُ أَوْ أَكْبَرَ فَقَالَ ع نَحْنُ نَسْتَقْرِضُ اَلْجَوْزَ اَلسِّتِّينَ وَ اَلسَّبْعِينَ عَدَداً فَيَكُونُ فِيهِ اَلصَّغِيرَةُ وَ اَلْكَبِيرَةُ فَلاَ بَأْسَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۴ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۲

صباح بن سيابه گويد: به امام صادق عليه السّلام عرض كردم كه عبد اللَّه بن أبى يعفور مرا دستور داده است كه از شما سؤال كنم و گفته است: «ما گاهى از اوقات از همسايه‏ها نان قرض مى‏كنيم و كوچكتر يا بزرگتر پس مى‏دهيم حكم‏ آن چيست؟» در پاسخ فرمود: ما خود گردو بقرض مى‏ستانيم شصت عدد و هفتاد عدد و در آن كوچك هست و بزرگ نيز هست، عيبى ندارد.