روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۵۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ الطَّلَاق

روي علي بن ابي حمزه عن ابي بصير عن ابي عبد الله ع قال سمعته يقول :

وَ اَلْحُبْلَى اَلْمُطَلَّقَةُ يُنْفَقُ عَلَيْهَا حَتَّى تَضَعَ حَمْلَهَا وَ هِيَ أَحَقُّ بِوَلَدِهَا أَنْ تُرْضِعَهُ بِمَا تَقْبَلُهُ اِمْرَأَةٌ أُخْرَى يَقُولُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لاََ تُضَارَّ وََالِدَةٌ بِوَلَدِهََا وَ لاََ مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَى اَلْوََارِثِ مِثْلُ ذََلِكَ‏ لاَ يُضَارَّ بِالصَّبِيِّ وَ لاَ يُضَارَّ بِأُمِّهِ فِي رَضَاعِهِ وَ لَيْسَ لَهَا أَنْ تَأْخُذَ فِي رَضَاعِهِ فَوْقَ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ فَإِذَا أَرَادَ اَلْفِصَالَ قَبْلَ ذَلِكَ‏ عَنْ تَرََاضٍ مِنْهُمََا كَانَ حَسَناً وَ اَلْفِصَالُ هُوَ اَلْفِطَامُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۰

ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود: زن مطلّقه باردار نفقه‏اش را مى‏دهند تا بار بنهد، و خود نيز سزاوارتر است به آنكه فرزندش را شير دهد بمبلغى كه ديگرى براى رضاع مى‏گيرد، خداوند عزّ و جلّ فرموده: لا تُضَارَّ والِدَةٌ بِوَلَدِها وَ لا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ وَ عَلَى الْوارِثِ مِثْلُ ذلِكَ (نبايد مادر در باره‏ فرزندش بزيان و زحمت افتد و نيز پدر بيش از متعارف براى كودك متضرّر شود، و اگر پدر نبود وارث بايد در نگهدارى كودك بطور متعارف رفتار كند بقره: ۲۳۳) نبايد مرد بسبب فرزند زيان بيند و يا بسبب شير دادن مادر بفرزند، و زن حقّ ندارد بيش از دو دور كامل سال حقّ رضاع گيرد و چنانچه مرد خواست فرزندش از شير باز گرفته شود قبل از تمام شدن دو حول با رضايت مادر نيك است و مراد از فصال از شير بازگيرى است.