روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۴۲۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

روي الحسن بن محبوب عن عباد بن صهيب قال سمعت ابا عبد الله ع يقول :

وَ لاَ بَأْسَ بِالنَّظَرِ إِلَى شُعُورِ نِسَاءِ أَهْلِ تِهَامَةَ وَ اَلْأَعْرَابِ وَ أَهْلِ اَلْبَوَادِي‏ مِنْ‏ أَهْلِ اَلذِّمَّةِ وَ اَلْعُلُوجِ لِأَنَّهُنَّ إِذَا نُهِينَ لاَ يَنْتَهِينَ قَالَ وَ اَلْمَجْنُونَةُ اَلْمَغْلُوبَةُ لاَ بَأْسَ بِالنَّظَرِ إِلَى شَعْرِهَا وَ جَسَدِهَا مَا لَمْ يَتَعَمَّدْ ذَلِكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۳۶

سرّاد گفت عبّاد بن صهيب گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود: نظر كردن به موى زنان عرب تهامه (بيابان عربستان) و زنان روستائى و باديه‏نشين از اهل كتاب كه در ذمّه اسلام‏اند اشكالى ندارد، زيرا كه هر چند نهى شوند نپذيرند، و نيز فرمود: نظر كردن بر موى زن ديوانه و عقب افتاده اشكالى ندارد و همچنين نظر كردن بر بدن او در صورتى كه بقصد بردن لذّت نباشد.