روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۳۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

ساله محمد بن النعمان الاحول :

وَ فَقَالَ‏ أَدْنَى مَا يَتَزَوَّجُ بِهِ اَلرَّجُلُ مُتْعَةً قَالَ كَفٌّ مِنْ بُرٍّ يَقُولُ‏ لَهَا زَوِّجِينِي نَفْسَكِ مُتْعَةً عَلَى‏ كِتَابِ اَللَّهِ‏ وَ سُنَّةِ نَبِيِّهِ نِكَاحاً غَيْرَ سِفَاحٍ عَلَى أَنْ لاَ أَرِثَكِ وَ لاَ تَرِثِينِي وَ لاَ أَطْلُبَ وَلَدَكِ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِنْ بَدَا لِي زِدْتُكِ وَ زِدْتِنِي‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۲۱

و محمّد بن نعمان أحول از آن حضرت (امام صادق) عليه السّلام پرسيد: كمتر چيزى كه مى‏توان بآن زنى را متعه كرد چيست؟ فرمود: مشتى گندم بزن دهد و باو بگويد: «زوّجيني نفسك متعة- تا آخر آنچه در متن ذكر شده» (خويشتن را بزوجيّت من درآور در مدّتى كه نامبرده شد بحكم كتاب خداوند و سنّت پيامبرش بزناشوئى قانونى نه بر سبيل بى‏عفّتى و زنا بشرط آنكه نه من از تو ميراث برم و نه تو از من و نيز از تو فرزند نخواهم، و چنانچه اين بنظرم رسيد من بر مبلغ بيفزايم و تو بر مدّت.