روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۱۸۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي داود بن سرحان عن ابي عبد الله ع انه قال :

وَ فِي رَجُلٍ يُرِيدُ أَنْ يُزَوِّجَ أُخْتَهُ قَالَ يُؤَامِرُهَا فَإِنْ سَكَتَتْ فَهُوَ إِقْرَارُهَا وَ إِنْ أَبَتْ لَمْ يُزَوِّجْهَا فَإِنْ قَالَتْ زَوِّجْنِي فُلاَناً فَلْيُزَوِّجْهَا مِمَّنْ تَرْضَى وَ اَلْيَتِيمَةُ فِي حَجْرِ اَلرَّجُلِ لاَ يُزَوِّجُهَا إِلاَّ مِمَّنْ تَرْضَى‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۹

داود بن سرحان گويد: امام صادق عليه السّلام در باره برادرى كه در نظر داشت خواهرش را به مردى تزويج كند فرمود: با او در ميان گذارد و از خود او نظر بخواهد اگر سكوت كرد و خاموش ماند پس اين سكوت بمنزله اقرار برضايت است، و چنانچه امتناع ورزيد پس تزويجش نكند، و اگر درخواست كرد مرا بهمسرى فلان شخص درآور، ويرا بهمان مرد تزويج كند، و دختر يتيمى كه تحت سرپرستى شخص است نبايد او را بزوجيّت كسى در آورد مگر با إذن و اجازه خود او.