روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۹۷۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابن بكير عن زراره قال سمعت ابا جعفر ع يقول :

مَنْ طَافَ‏ بِالْبَيْتِ‏ وَ بِالصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ أَحَلَّ إِنْ أَحَبَّ أَوْ كَرِهَ إِلاَّ مَنِ اِعْتَمَرَ فِي عَامِهِ ذَلِكَ أَوْ سَاقَ اَلْهَدْيَ وَ أَشْعَرَهُ وَ قَلَّدَهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۴

و ابن بكير از زراره روايت كرده است كه گفت: از امام باقر عليه السّلام شنيدم كه ميفرمود: كسى كه به كعبه و صفا و مروه طواف كند، محلّ شده است، اعمّ از آنكه اين پيشامد را خوش داشته باشد، يا براى او ناخوشايند باشد. مگر كسى كه در همان سال عمره بجا آورد، يا قربانى بسوى كعبه براند، و شعار بر آن قرار دهد، و قلاده بر گردنش بياويزد.