روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۷۰۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و سيل الصادق ع :

عَنِ اَلذَّبِيحِ مَنْ كَانَ فَقَالَ‏ إِسْمَاعِيلُ ع‏ لِأَنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ ذَكَرَ قِصَّتَهُ فِي‏ كِتَابِهِ‏ ثُمَّ قَالَ‏ وَ بَشَّرْنََاهُ‏ بِإِسْحََاقَ‏ نَبِيًّا مِنَ اَلصََّالِحِينَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۲

و امام صادق عليه السّلام را پرسيدند كه: ذبيح چه كسى بود؟ فرمود: اسماعيل عليه السّلام بود زيرا خداوند نخست داستان او را در كتاب خود ذكر كرده است، و سپس گفته است: «و ما ابراهيم را بوجود اسحاق بعنوان پيمبرى از صالحين بشارت داديم». و روايات در خصوص ذبيح مختلف است، چنان كه بعضى از آنها دائر بر اين‏ وارد شده است كه ذبيح اسماعيل است، و بعضى دائر بر اينكه او اسحاق است، و راهى بسوى ردّ اخبار- در صورتى كه طرق آن صحيح باشد- وجود ندارد، و ذبيح اسماعيل بود، ولى اسحاق چون متولّد شد پس از آن، آرزو كرد كه اى كاش او همان كسى مى‏بود كه پدرش به ذبح او مأمور مى‏شد، و او در برابر امر خدا صبر ميكرد و تسليم مى‏گشت، همان طور كه برادرش صبر كرد و تسليم شد، تا به درجه او در ثواب نائل مى‏آمد، پس خدا اين انديشه را كه در دل او ميگذشت بدانست، و در برابر اين تمنّى در جمع فرشتگان خود، او را ذبيح ناميد. و من اسناد آن را در كتاب النبوّة بطور متّصل به امام صادق عليه السّلام ذكر كرده‏ام.