روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۵۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

قال :

وَ كَانَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ إِذَا كَانَ‏ اَلْعَشْرُ اَلْأَوَاخِرُ اِعْتَكَفَ فِي‏ اَلْمَسْجِدِ وَ ضُرِبَتْ لَهُ قُبَّةٌ مِنْ شَعْرٍ وَ شَمَّرَ اَلْمِئْزَرَ وَ طَوَى فِرَاشَهُ وَ قَالَ بَعْضُهُمْ وَ اِعْتَزَلَ اَلنِّسَاءَ فَقَالَ‏ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَمَّا اِعْتِزَالُ اَلنِّسَاءِ فَلاَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴۰

امام عليه السّلام فرمود: و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله چون ده روزه اواخر ماه فرا مى‏رسيد در مسجد اعتكاف مى‏كرد، و خيمه‏اى مؤمنين براى او بپا مى‏كردند، و كمر بر عبادت همى بست، و بستر خود را در مى‏نورديد، و بعضى گفتند: و از زنان كناره مى‏گرفت، پس امام صادق عليه السّلام فرمود: امّا كناره گرفتن از زنان، پس چنين نبود. و حضرتش ايشان را از مكالمه و خدمت و همنشينى خود باز نمى‏داشت. مصنّف اين كتاب رحمه اللَّه گفت: معنى قول امام عليه السّلام «امّا كناره‏ گرفتن از زنان، پس چنين نبود» اين است كه ايشان را از خدمت و همنشينى با او منع نمى‏كرد، و اما مجامعت امرى است كه از آن امتناع مى‏كرد، همان طور كه آن را منع فرمود. و از جمله «و بستر خود را در مى‏نورديد» ترك مجامعت دانسته مى‏شود.