روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۴۱۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي معاويه بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

إِذَا مَرَرْتَ‏ بِوَادِي مُحَسِّرٍ وَ هُوَ وَادٍ عَظِيمٌ بَيْنَ‏ جَمْعٍ‏ وَ مِنًى‏ وَ هُوَ إِلَى‏ مِنًى‏ أَقْرَبُ فَاسْعَ فِيهِ حَتَّى تُجَاوِزَهُ فَإِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ حَرَّكَ نَاقَتَهُ فِيهِ وَ قَالَ‏ اَللَّهُمَّ سَلِّمْ عَهْدِي‏ وَ اِقْبَلْ تَوْبَتِي وَ أَجِبْ دَعْوَتِي وَ اُخْلُفْنِي بِخَيْرٍ فِيمَنْ تَرَكْتُ بَعْدِي‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۵۵

معاوية بن عمّار از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه‏ فرمود: چون بوادى محسّر بگذرى- و آن درّه‏اى عظيم در ميلان مشعر و منى است و بمنى نزديكتر است پس در آن وادى هروله كن، و همى شتاب تا از آنجا بگذرى، زيرا رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شتر خود را در آنجا بجنبش درآورد، و عرضه داشت: «اللّهمّ سلّم عهدى، و اقبل توبتى، و أجب دعوتى، و اخلفنى بخير فيمن تركت بعدى»

(بار الها ايمانم را سلامت دار و عذرم را بپذير و دعايم را مستجاب كن و از بازماندگان من بنيكى پس از آمدنم بسوى تو نگهدارى كن).