روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۲۸۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

روي معاويه بن عمار قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ اَلرَّجُلُ يَدْخُلُ فِي اَلسَّعْيِ بَيْنَ‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ فَيَدْخُلُ وَقْتُ اَلصَّلاَةِ أَ يُخَفِّفُ أَوْ يُصَلِّي ثُمَّ يَعُودُ أَوْ يَلْبَثُ كَمَا هُوَ عَلَى حَالِهِ حَتَّى يَفْرُغَ فَقَالَ أَ وَ لَيْسَ عَلَيْهِمَا مَسْجِدٌ لَهُ‏ لاَ بَلْ يُصَلِّي ثُمَّ يَعُودُ قُلْتُ وَ يَجْلِسُ عَلَى‏ اَلصَّفَا وَ اَلْمَرْوَةِ قَالَ نَعَمْ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۰۶

معاوية بن عمار روايت كرده است كه به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم كه مردى سعى بين صفا و مروه را آغاز ميكند، پس در اين ميان وقت نماز فرا ميرسد، آيا ميبايد سعى را سبك بپايان برد، يا بنماز بپردازد، و پس از آن بسعى بازگردد، يا در همان حالى كه هست درنگ كند تا فارغ شود. پس امام فرمود: آيا بر سطح ما بين صفا و مروه محلّ نمازى براى او يافت نميشود؟ او نميبايد سعى را سبك بپايان برد، بلكه ميبايد نماز را بجا آورد، و پس از آن بسعى باز آيد، گفتم: و آيا جايز است كه بر صفا و مروه بنشيند؟ فرمود: آرى.