روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۷۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و سال عبد الله بن سنان ابا عبد الله ع :

عَنْ رَجُلٍ عَقَصَ رَأْسَهُ وَ هُوَ مُتَمَتِّعٌ فَقَدِمَ‏ مَكَّةَ فَقَضَى نُسُكَهُ وَ حَلَّ عِقَاصَ رَأْسِهِ وَ قَصَّرَ وَ اِدَّهَنَ وَ أَحَلَّ قَالَ‏ عَلَيْهِ دَمُ شَاةٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۴

در باره مردى كه در حال عمره تمتّع موى سرش را جمع كرده، و در وسط سر قرار داده و آن را بسته است، و آنگاه بمكه درآمده، و قربانى خود را گذرانده، و موهاى توده‏شده‏اش را باز كرده، و تقصير بجا آورده، و- بقصد زينت- روغن استعمال كرده، و محل شده است، از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد، امام گفت: خون گوسپندى بر ذمّه دارد.