روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۶۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و سيل الصادق ع :

عَنِ اَلْمُحْرِمِ يُصِيبُ اَلصَّيْدَ فَيَفْدِيهِ يَطْعَمُهُ أَوْ يَطْرَحُهُ قَالَ إِذاً يَكُونَ عَلَيْهِ فِدَاءٌ آخَرُ قِيلَ فَأَيَّ شَيْ‏ءٍ يَصْنَعُ بِهِ قَالَ‏ يَدْفِنُهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۰

و از امام صادق عليه السّلام در باره محرمى كه شكارى بدست آورده و فديه آن را اداء كرده است، سؤال كردند، كه آيا آن را بخورد، يا بدور افكند؟ گفت اگر چنين كند فديه ديگرى بر ذمّه‏اش تعلّق ميگيرد، گفتند: پس با آن چه كند؟ گفت: بايد آن را دفن كند. و هر كسى كه فديه چيزى بر او واجب شده باشد كه در حال احرام بدست‏ آورده، اگر در كار انجام حج باشد، قربانى‏اى را كه بجز آن بر او واجب شده، در منى نحر ميكند، و اگر در كار عمره باشد، آن را در مكّه روبروى كعبه نحر ميكند. و چون محرم دچار اضطرار شود كه از گوشت شكار بخورد يا از ميته، گوشت شكار را ميخورد، و فديه مى‏پردازد، و اگر از ميته بخورد باكى نيست، إلّا: