روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۱۳۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي ابان عن زراره قال :

سَأَلْتُهُ عَنِ اَلْمُحْرِمِ هَلْ يَحُكُّ رَأْسَهُ أَوْ يَغْسِلُ بِالْمَاءِ فَقَالَ يَحُكُّ رَأْسَهُ مَا لَمْ يَتَعَمَّدْ قَتْلَ دَابَّةٍ وَ لاَ بَأْسَ بِأَنْ يَغْتَسِلَ بِالْمَاءِ وَ يَصُبَّ عَلَى رَأْسَهُ مَا لَمْ يَكُنْ مُلَبِّداً فَإِنْ كَانَ مُلَبِّداً فَلاَ يُفِيضُ عَلَى رَأْسِهِ اَلْمَاءَ إِلاَّ مِنِ اِحْتِلاَمٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۹

و أبان از زراره روايت كرده است كه گفت: از آن حضرت پرسيدم كه آيا شخص محرم ميتواند سر خود را بخارد، يا با آب بشويد؟ امام گفت: ميتواند سرش را بخارد، در صورتى كه قصد كشتن جنبنده‏اى را نداشته باشد. و باكى نيست كه با آب شستشو كند، و آن را بر سرش بريزد، در صورتى كه ملبّد «۱» نباشد، پس اگر ملبّد بود، جز در مورد احتلامى آب را بر سر خود روان نسازد. (۱) موى «ملبّد» يعنى نمد شده، و تلبيه مو چنين است كه بهنگام احرام اندكى صمغ در آن مى‏گذارند، تا از ژوليده شدن و شپش زدن جلوگيرى كند. محرم چون از جنابت غسل كند، ميبايد آب را بر سر خود بريزد، و موها را با سر انگشتان از هم جدا كند.