روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۱۰۰۰

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الْحَج

و روي الحسن بن محبوب عن جميل بن صالح عن الفضيل بن يسار قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ رَجُلٌ أَحْرَمَ مِنَ اَلْوَقْتِ‏ وَ مَضَى ثُمَّ إِنَّهُ اِشْتَرَى بَدَنَةً بَعْدَ ذَلِكَ بِيَوْمٍ أَوْ يَوْمَيْنِ فَأَشْعَرَهَا وَ قَلَّدَهَا وَ سَاقَهَا فَقَالَ إِنْ كَانَ اِبْتَاعَهَا قَبْلَ أَنْ يَدْخُلَ‏ اَلْحَرَمَ‏ فَلاَ بَأْسَ قُلْتُ فَإِنَّهُ اِشْتَرَاهَا قَبْلَ أَنْ يَنْتَهِيَ إِلَى اَلْوَقْتِ اَلَّذِي يُحْرِمُ مِنْهُ فَأَشْعَرَهَا وَ قَلَّدَهَا أَ يَجِبُ عَلَيْهِ حِينَ فَعَلَ ذَلِكَ مَا يَجِبُ عَلَى اَلْمُحْرِمِ قَالَ لاَ وَ لَكِنْ إِذَا اِنْتَهَى إِلَى اَلْوَقْتِ فَلْيُحْرِمْ ثُمَّ يُشْعِرُهَا وَ يُقَلِّدُهَا فَإِنَّ تَقْلِيدَهُ اَلْأَوَّلَ لَيْسَ بِشَيْ‏ءٍ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۳ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۷

و حسن بن محبوب، از جميل بن صالح، از فضيل بن يسار روايت كرده است كه گفت: به امام صادق عليه السّلام گفتم: مردى از ميقات محرم شده، و در پى كار خود رفته است، و پس از گذشت يك روز يا دو روز، شترى خريده، و آن را اشعار و تقليد كرده، و بسوى قربانگاه رانده است. پس حكم او چيست؟ و امام فرمود: اگر آن شتر را پيش از آنكه بحرم داخل شود خريده است، باكى نيست. گفتم: او آن شتر را پيش از رسيدن بميقاتى كه از آنجا محرم مى‏شود خريده، و اشعار و تقليد كرده است. در اين صورت آيا همان چيزهائى كه بر محرم واجب است، بر او نيز واجب مى‏شود، فرمود: نه ولى وقتى كه بميقات رسيد بايد محرم شود، و پس از آن شتر را اشعار و تقليد كند، زيرا تقليد اولش چيزى نيست.