روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْكُسُوفِ وَ الزَّلَازِلِ وَ الرِّيَاحِ وَ الظُّلَمِ وَ عِلَّتِهَا

: 

وَ كَانَ‏ اَلنَّبِيُّ ص‏ إِذَا هَبَّتْ رِيحٌ صَفْرَاءُ أَوْ حَمْرَاءُ أَوْ سَوْدَاءُ تَغَيَّرَ وَجْهُهُ‏ وَ اِصْفَرَّ لَوْنُهُ‏ وَ كَانَ كَالْخَائِفِ اَلْوَجِلِ حَتَّى تَنْزِلَ مِنَ اَلسَّمَاءِ قَطْرَةٌ مِنْ مَطَرٍ فَيَرْجِعُ إِلَيْهِ لَوْنُهُ وَ يَقُولُ جَاءَتْكُمْ بِالرَّحْمَةِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۶۶

پيامبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله هر گاه كه باد زرد، يا باد سرخ، يا باد سياه وزيدن ميگرفت، رنگ روى مباركش دگرگون شده و زرد ميگرديد، و مانند كسى ميشد كه ترسان و لرزان باشد تا آنگاه كه از آسمان قطره‏اى باران ببارد، در اين موقع بود كه رنگ و روى آن حضرت بحال عادى برمى‏گشت و ميفرمود: باد رحمت الهى را آورد يا باد رحمت خداوند آمد.