روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۵۵

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الْكُسُوفِ وَ الزَّلَازِلِ وَ الرِّيَاحِ وَ الظُّلَمِ وَ عِلَّتِهَا

و قال الصادق ع :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى خَلَقَ اَلْأَرْضَ فَأَمَرَ اَلْحُوتَ فَحَمَلَتْهَا فَقَالَتْ حَمَلْتُهَا بِقُوَّتِي فَبَعَثَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهَا حُوتاً قَدْرَ فِتْرٍ فَدَخَلَتْ‏ فِي مَنْخِرِهَا فَاضْطَرَبَتْ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً فَإِذَا أَرَادَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يُزَلْزِلَ أَرْضاً تَرَاءَتْ لَهَا تِلْكَ اَلْحُوتَةُ اَلصَّغِيرَةُ فَزَلْزَلَتِ اَلْأَرْضَ فَرَقاً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۵۸

امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا خداوند تبارك و تعالى وقتى زمين را آفريد به ماهى امر فرمود كه زمين را بردارد و حمل نمايد، پس ماهى با خود گفت: من زمين را با قدرت و نيروى خويش برداشتم (و بر خود غرّه شد) پس خداوند عزّ و جلّ ماهى كوچكى را باندازه فاصله شست تا سبابه دست معمولى برانگيخت تا داخل بينى آن ماهى مغرور شد و چهل روز او را سرگشته و پريشان ساخت، و پس از آن هر گاه خداوند عزّ و جلّ اراده فرمايد كه جايى از زمين را بلرزه دچار سازد آن ماهى كوچك پيش او يا بنظر او آمده و زمين از هراس بلرزه درمى‏آيد. و البته زلزله به علت ديگرى غير از آنچه در اين خبر آمده نيز واقع مى‏شود (كه خواهد آمد).