روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۳۰۴۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ صَلَاةِ الِاسْتِسْقَاء

و روي :

أَنَّ اَلرَّعْدَ صَوْتُ مَلَكٍ أَكْبَرَ مِنَ اَلذُّبَابِ وَ أَصْغَرَ مِنَ اَلزُّنْبُورِ فَيَنْبَغِي لِمَنْ سَمِعَ صَوْتَ اَلرَّعْدِ أَنْ يَقُولَ سُبْحَانَ مَنْ‏ يُسَبِّحُ اَلرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ اَلْمَلاََئِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۴۱

و در روايات آمده است: رعد صداى فرشته‏اى است بزرگتر از مگس و كوچكتر از زنبور، و كسى كه صداى رعد را مى‏شنود شايسته است اين ذكر را بخواند: «سبحان من يسبّح الرّعد بحمده و الملائكة من خيفته» يعنى: منزّه است و تنزيه ميكنم خدائى را كه رعد با حمد او، تسبيح او مى‏كند. يا تسبيح و تحميد او مى‏كند و فرشتگان نيز از خشيت او تسبيح و تحميد ميكنند.