روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۹۲

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ كَرَاهِيَةِ النَّوْمِ بَعْدَ الْغَدَاة

و قال ع :

نَوْمُ اَلْغَدَاةِ شُؤْمٌ يَحْرِمُ اَلرِّزْقَ وَ يُصَفِّرُ اَللَّوْنَ وَ كَانَ اَلْمَنُّ وَ اَلسَّلْوَى يَنْزِلُ عَلَى‏ بَنِي إِسْرَائِيلَ‏ مَا بَيْنَ طُلُوعِ اَلْفَجْرِ إِلَى طُلُوعِ اَلشَّمْسِ فَمَنْ نَامَ تِلْكَ اَلسَّاعَةَ لَمْ يَنْزِلْ نَصِيبُهُ فَكَانَ إِذَا اِنْتَبَهَ فَلاَ يَرَى نَصِيبَهُ اِحْتَاجَ إِلَى اَلسُّؤَالِ وَ اَلطَّلَبِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۹

و آن حضرت (امام صادق عليه السّلام) فرمود: خواب بامداد نامبارك است و از روزى محروم ميسازد، و رنگ و روى را زرد ميكند، و آن من و سلوى (كه طعام بهشتى بود) ما بين دميدن صبح صادق تا دميدن آفتاب از بهشت بر بنى اسرائيل نازل مى‏شد، پس هر كس كه در اين وقت در خواب بود بى‏نصيب مى‏ماند و بهره او نميرسد و لا جرم وقتى از خواب برميخاست و نصيب خود را نميديد محتاج مى‏شد با سؤال و درخواست از ديگران خود را سير كند.