روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۹۸۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَعْرِفَةِ الصُّبْحِ وَ الْقَوْلِ عِنْدَ النَّظَرِ إِلَيْه

و روي عمار بن موسي الساباطي عن ابي عبد الله ع قال :

تَقُولُ إِذَا طَلَعَ اَلْفَجْرُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ فَالِقِ اَلْإِصْبَاحِ سُبْحَانَ اَللَّهِ رَبِّ اَلْمَسَاءِ وَ اَلصَّبَاحِ اَللَّهُمَّ صَبِّحْ‏ آلَ مُحَمَّدٍ بِبَرَكَةٍ وَ عَافِيَةٍ وَ سُرُورٍ وَ قُرَّةِ عَيْنٍ اَللَّهُمَّ إِنَّكَ تُنْزِلُ بِاللَّيْلِ وَ اَلنَّهَارِ مَا تَشَاءُ فَأَنْزِلْ عَلَيَّ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِي مِنْ بَرَكَةِ اَلسَّمَاوَاتِ وَ اَلْأَرْضِ رِزْقاً حَلاَلاً طَيِّباً وَاسِعاً تُغْنِينِي بِهِ عَنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۰۵

عمّار ساباطى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: هنگامى كه صبح دميد اين دعا را ميخوانى «الحمد للَّه فالق الاصباح، سبحان [اللَّه‏] ربّ المساء و الصّباح، اللّهمّ صبح آل محمّد ببركة و عافية و سرور و قرّة عين، اللّهمّ انّك تنزل باللّيل و النّهار ما تشاء، فانزل علىّ و على اهل بيتى من بركة السّماوات و الارض رزقا حلالا طيبا واسعا تغنيني به عن جميع خلقك». يعنى: حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه شب را شكافته و صبح پديد مى‏آورد، منزّه است خداوند كه پروردگار شامگاه و بامداد است، بار خدايا اين روز را بر آل محمّد با بركت و تندرستى و خوشحالى و روشنى چشم صبح گردان، بار خدايا تو در شب و روز هر چه خود بخواهى نازل فرمائى، پس بر من و خانواده‏ام از بركت آسمانها و زمين روزى حلال و پاك و فراخى فرو فرست و بدان روزى مرا از همه بندگانت بى‏نياز فرما.