روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ الْجَمَاعَةِ وَ فَضْلِهَا

و روي عبد الله بن سنان عنه ع انه قال :

مَا مِنْ عَبْدٍ يُصَلِّي فِي اَلْوَقْتِ وَ يَفْرُغُ ثُمَّ يَأْتِيهِمْ وَ يُصَلِّي مَعَهُمْ وَ هُوَ عَلَى وُضُوءٍ إِلاَّ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ خَمْساً وَ عِشْرِينَ دَرَجَةً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۷۶

عبد اللَّه بن سنان از آن حضرت روايت كرده است كه فرمود: هيچ بنده‏اى نيست كه در وقت مقرّر نماز كند و از نماز فارغ شود، آنگاه بمسجد مخالفين و اهل سنّت رفته و با ايشان نيز نماز كند در حالى كه وضو داشته باشد مگر اينكه خداوند متعال بيست و پنج درجه كه ثواب بيست و پنج نماز منفرد باشد براى او در نامه عملش منظور فرمايد (منظور اينست كه از روى تقيّه با ايشان نماز كند و نافله بخواند).