روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۵۴۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ أَحْكَامِ السَّهْوِ فِي الصَّلَاة

و روي زراره عن احدهما ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى فَرَضَ اَلرُّكُوعَ وَ اَلسُّجُودَ وَ اَلْقِرَاءَةُ سُنَّةٌ فَمَنْ تَرَكَ اَلْقِرَاءَةَ مُتَعَمِّداً أَعَادَ اَلصَّلاَةَ وَ مَنْ نَسِيَ فَلاَ شَيْ‏ءَ عَلَيْهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۴۰

زراره از يكى از دو امام باقر و يا صادق عليهما السّلام نقل كرده كه فرمود: براستى كه خداوند تبارك و تعالى ركوع و سجود را فريضه و واجب ساخته (آنجا كه فرموده: «وَ ارْكَعُوا»، «وَ اسْجُدُوا») و قراءت را (كه عبارت از خواندن حمد و سوره است) سنّت است (يعنى وجوبش از قرآن بطور مستقيم ظاهر نشده است) پس هر كس عمدا ترك قراءت كند بايد نمازش را دوباره (با قراءت حمد و سوره) بخواند، و هر كس فراموش كرد چيزى بر او نيست (يعنى لازم نيست كسى كه از روى فراموشى حمد يا سوره يا هر دو را ترك كرده است نمازش را اعاده كند).