روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۳۵۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و سال سماعه بن مهران ابا عبد الله ع :

عَنْ تَقْلِيدِ اَلسَّيْفِ فِي اَلصَّلاَةِ فِيهِ اَلْغِرَاءُ وَ اَلْكَيْمُخْتُ فَقَالَ لاَ بَأْسَ مَا لَمْ تَعْلَمْ أَنَّهُ مَيْتَةٌ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۰۱

سماعة بن مهران از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد: در باره آويختن شمشير بر گردن در هنگام نماز با توجّه به اينكه در بند آن سريشم (كه گويند معمولا از پوست حيوانات مرده يا ماهى تهيّه مى‏شود) و كيمخت بكار رفته (پوست كفل و ران چهار پايان كه بسيار ضخيم و ناهموار و از حيث مرغوبيّت بسيار پست است، و در فارسى بكنايه هر چيز كم ارزش و پست و عارى از لطافت را كيمخت‏گون گويند و اگر از پوست دراز گوش تهيه شود غالبا آن را ساغرى مى‏نامند) پس آن حضرت فرمود: اشكالى ندارد مگر وقتى علم داشته باشى و يقينا بدانى كه از حيوان مرده ساخته شده است.