روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۲۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ مَا يُصَلَّى فِيهِ وَ مَا لَا يُصَلَّى فِيهِ مِنَ الثِّيَابِ وَ جَمِيعِ الْأَنْوَاع

و سال علي بن جعفر اخاه موسي بن جعفر ع :

عَنْ رَجُلٍ عُرْيَانٍ وَ حَضَرَتِ اَلصَّلاَةُ فَأَصَابَ ثَوْباً نِصْفُهُ دَمٌ أَوْ كُلُّهُ دَمٌ يُصَلِّي فِيهِ أَوْ يُصَلِّي عُرْيَاناً قَالَ إِنْ‏ وَجَدَ مَاءً غَسَلَهُ وَ إِنْ لَمْ يَجِدْ مَاءً صَلَّى فِيهِ وَ لاَ يُصَلِّ عُرْيَاناً

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۷۳

علىّ بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر عليهما السّلام سؤال كرد: شخصى كه برهنه باشد و وقت نماز فرا رسد و او جامه‏اى داشته باشد كه نيمى از آن يا تمام آن خونين است، در همان لباس نماز بخواند يا نماز را برهنه بجاى آورد؟ آن حضرت فرمود: اگر آب پيدا كرد لباسش را ميشويد و اگر آبى نيافت با همان لباس (آلوده) نماز بخواند و برهنه نماز نكند توضيح: «اين حديث و چند خبر اخير صراحتا نماز خواندن بدون لباس و ساتر را منع ميكند و از مجموع آنها مستفاد مى‏شود كه على ايّ حال برهنه نماز نميتوان خواند مگر آنكه اساسا هيچ نوع پوششى در دست نباشد كه در اين صورت چگونگى انجام نماز هم متفاوت خواهد بود».