روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۶۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ فَضْلِ الصَّلَاة

و قال ع :

إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا صَلَّى اَلصَّلاَةَ فِي وَقْتِهَا وَ حَافَظَ عَلَيْهَا اِرْتَفَعَتْ بَيْضَاءَ نَقِيَّةً تَقُولُ حَفِظْتَنِي حَفِظَكَ اَللَّهُ وَ إِذَا لَمْ يُصَلِّهَا لِوَقْتِهَا وَ لَمْ يُحَافِظْ عَلَيْهَا اِرْتَفَعَتْ سَوْدَاءَ مُظْلِمَةً تَقُولُ ضَيَّعْتَنِي ضَيَّعَكَ اَللَّهُ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۳۱۱

و باز آن حضرت عليه السّلام فرمود: همانا بنده هنگامى كه نماز را در وقت مقرّر آن بجاى آورد و مراقبت اوقات آن نمايد نماز سپيدگون و روشن و پالوده بآسمان بالا رفته و به بنده خطاب كند كه تو حقّ مرا محفوظ داشتى و مرا رعايت كردى خداوند تو را حفظ كند، و هر گاه آن را در وقت مقرّر خود بجاى نياورد و مراقب اوقات آن نباشد بلكه قضاى آن را پس از گذشتن وقت بجاى آورد، آن نماز سياه و تيره و تار بآسمان ميرود و به بنده خطاب ميكند كه مرا ضايع ساختى خداوند تو را ضايع سازد.