روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۱۰۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ النَّوَادِر

و قال ع :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى تَطَوَّلَ عَلَى عِبَادِهِ بِثَلاَثٍ أَلْقَى عَلَيْهِمُ اَلرِّيحَ بَعْدَ اَلرُّوحِ‏ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ مَا دَفَنَ حَمِيمٌ حَمِيماً وَ أَلْقَى‏ عَلَيْهِمُ اَلسَّلْوَةَ بَعْدَ اَلْمُصِيبَةِ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ لاَنْقَطَعَ اَلنَّسْلُ وَ أَلْقَى عَلَى هَذِهِ اَلْحَبَّةِ اَلدَّابَّةَ وَ لَوْ لاَ ذَلِكَ لَكَنَزَهَا مُلُوكُهُمْ كَمَا يَكْنِزُونَ اَلذَّهَبَ وَ اَلْفِضَّةَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۲۷۱

و باز آن حضرت فرمود: همانا خداوند تبارك و تعالى بر بندگان خود با قراردادن سه چيز تفضّل فرموده است: يكى آنكه بوى بد را پس از خارج شدن روح از بدن بر جسم مقرر ساخته است و اگر چنين نبود هيچ خويشى خويشاوندش را دفن نميكرد، و نيز آرامش و صبر را پس از مصيبت عطا فرمود و اگر چنين نبود نسل بشر منقطع ميگشت، و همچنين كرم را بر دانه‏ها مثل جو و گندم و غيره گماشت تا آنها را پس از مدّتى فاسد سازند و اگر چنين نبود شاهان آنها را در خزائن خود مياندوختند همچنان كه طلا و نقره را در خزائن خويش مياندوزند.