روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال ابو جعفر ع :

كَانَ فِيمَا نَاجَى بِهِ مُوسَى بْنُ عِمْرَانَ ع‏ رَبَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ قَالَ يَا رَبِّ مَا بَلَغَ مِنْ عِيَادَةِ اَلْمَرِيضِ مِنَ اَلْأَجْرِ قَالَ أُوَكِّلُ بِهِ مَلَكاً يَعُودُهُ فِي قَبْرِهِ إِلَى مَحْشَرِهِ قَالَ يَا رَبِّ فَمَا لِمَنْ غَسَلَ اَلْمَوْتَى قَالَ أَغْسِلُهُ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَوْمَ وَلَدَتْهُ أُمُّهُ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۷

امام باقر عليه السّلام فرمود: جزء مناجاتى كه موسى بن عمران عليه السّلام با پروردگارش ميكرد اين بود كه: پروردگارا ثواب عيادت بيمار به چه مرتبه ميرسد؟ فرمود: فرشته‏اى را بر او موكل ميسازم كه در گورش او را عيادت كند تا آنگاه كه در قيامت محشور مى‏شود، عرضكرد: پروردگارا چه ثوابى است براى كسى كه مردگان را غسل ميدهد؟ فرمود: او را از گناهانش خواهم شست و پاك خواهم كرد همچون روزى كه مادرش او را بدنيا آورد.