روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۱۹۱۱

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، بَابُ غُسْلِ الْمَيِّت

و قال امير المومنين ع :

إِنَّ اَلْعَبْدَ إِذَا كَانَ فِي آخِرِ يَوْمٍ مِنَ اَلدُّنْيَا وَ أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ اَلْآخِرَةِ مُثِّلَ لَهُ مَالُهُ وَ وُلْدُهُ وَ عَمَلُهُ فَيَلْتَفِتُ إِلَى مَالِهِ وَ يَقُولُ وَ اَللَّهِ إِنِّي كُنْتُ عَلَيْكَ لَحَرِيصاً شَحِيحاً فَمَا ذَا عِنْدَكَ‏ فَيَقُولُ خُذْ مِنِّي كَفَنَكَ فَيَلْتَفِتُ إِلَى وُلْدِهِ فَيَقُولُ وَ اَللَّهِ إِنِّي كُنْتُ لَكُمْ مُحِبّاً وَ إِنِّي كُنْتُ عَلَيْكُمْ لَمُحَامِياً فَمَا ذَا عِنْدَكُمْ فَيَقُولُونَ نُؤَدِّيكَ إِلَى حُفْرَتِكَ وَ نُوَارِيكَ فِيهَا فَيَلْتَفِتُ إِلَى عَمَلِهِ فَيَقُولُ وَ اَللَّهِ إِنَّكَ كُنْتَ عَلَيَّ لَثَقِيلاً وَ إِنِّي كُنْتُ فِيكَ لَزَاهِداً فَمَا ذَا عِنْدَكَ فَيَقُولُ أَنَا قَرِينُكَ فِي قَبْرِكَ وَ يَوْمِ حَشْرِكَ حَتَّى أُعْرَضَ أَنَا وَ أَنْتَ عَلَى رَبِّكَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۹۱

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: هنگامى كه بنده در آخرين روز زندگيش در دنيا و نخستين روز از آخرت قرار ميگيرد مال او و فرزند او و عملش در برابر او ممثّل و مجسّم مى‏شود. پس روى بمال خود كرده ميگويد: سوگند بخدا من در طلب تو حريص و آزمند بودم و بر صرف تو بسيار بخل ميورزيدم حال تو چه دارى كه مرا در اين سفر بكار آيد؟ مال جواب ميدهد: كفنت را از من برگير. بعد متوجه فرزندانش مى‏شود و ميگويد: بخدا قسم من دوستدار شما بودم و من بودم كه از شما پشتيبانى ميكردم اكنون نزد شما چيست كه دستگير من باشد و با من چه همراهى توانيد كرد؟ آنان باو پاسخ ميدهند: ما فقط ميتوانيم تو را بگورت رسانده و آنجا دفن كنيم، آنگاه به عمل خويش روى ميكند و ميگويد: بخدا قسم كه تو بر من سخت گرانبار بودى و من بتو بيرغبت بوده و از تو روى ميگرداندم، اكنون تو چه همراه من ميكنى؟ و عمل باو پاسخ ميدهد: من در گورت و در آن روز كه محشور خواهى شد با تو همنشين و همراه خواهم بود تا من و تو بر پروردگارت هر دو عرضه شويم.