ق ٤٣

إِنَّا نَحْنُ‌ نُحْيِي‌ وَ نُمِيتُ‌ وَ إِلَيْنَا الْمَصِيرُ

ترجمه

ماییم که زنده می‌کنیم و می‌میرانیم، و بازگشت تنها بسوی ماست!

|البته ماييم كه زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بازگشت [همه‌] به سوى ماست

ماييم كه خود، زندگى مى‌بخشيم و به مرگ مى‌رسانيم و برگشت به سوى ماست.

البته ما خلق را زنده ساخته و می‌میرانیم و بازگشت همه به سوی ماست.

بی تردید ماییم که زنده می کنیم و می میرانیم، و بازگشت به سوی ماست.

ما زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بازگشت نزد ماست.

بی‌گمان ماییم که زنده می‌داریم و می‌میرانیم و سرانجام [همه چیز] به سوی ماست‌

همانا ما زنده مى‌كنيم و مى‌ميرانيم و بازگشت به سوى ماست.

ما، بلی فقط ما زنده می‌گردانیم و می‌میرانیم، و بازگشت مردمان به سوی ما است و بس.

بی‌گمان ما (هم)آنیم که خود زنده می‌کنیم و (هم‌) خود می‌میرانیم و همه‌ی برگشت‌ها تنها سوی ماست.

همانا ما زنده کنیم و بمیرانیم و بسوی ما است بازگشت‌

ق ٤٢	آیه ٤٣	ق ٤٤
سوره : سوره ق نزول : ٥ بعثت اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٨ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی ...»: (نگا: حجر / ).

تفسیر

• آيات ۳۹ - ۴۵ سوره ق
• بيان آيات آخر سوره كه پيامبر (ص ) را امر به صبر و تسبيح خدا مى كند و روز قيامت رابه ياد مى آورد
• (چند روايت در ذيل آيه : ((و سبح بحمد ربكقبل طلوع الشمس و قبل الغروب )) و مراد از ((ادبار السجود))

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱ - حیات و مرگ آدمیان، تنها به دست خداوند است. (إنّا نحن نحیى و نمیت)

۲ - عوامل و وسایط الهى، داراى نقش در شکل گیرى مرگ و حیات موجودات* (إنّا نحن نحیى و نمیت) برداشت بالا بدان احتمال است که ضمیر جمع در «إنّا»، از جهت تعظیم نباشد; بلکه از آن جهت باشد که نقش عوامل و اسباب را در تحقق اراده الهى بنمایاند.

۳ - قدرت و مشیت خداوند، حاکم بر تمام عوامل و وسایط مؤثّر در مرگ و حیات موجودات (إنّا نحن نحیى و نمیت) خداوند از یک سو مرگ موجودات را تنها به خود نسبت مى دهد و از سوى دیگر انسان شاهد دخالت عوامل متعدد طبیعى در مرگ و حیات است. جمع میان این دو مستلزم نکته یاد شده است.

۴ - بازگشت و حرکت تمامى موجودات، تنها به سوى خداوند است. (و إلینا المصیر)

۵ - تحولات هستى، در جهت اهداف تعیین شده از سوى خداوند* (و إلینا المصیر) «مصیر» به معناى «شدن» و یا غایت تحولات است و «إلینا» به معناى حرکت به سوى برنامه ها و اهدافى است که خداوند براى هستى در نظر گرفته است; زیرا ذات الهى در مکان و جاى خاصى محدود نیست، تا «إلینا» به سوى ذات باشد.

۶ - معاد، حضور موجودات در پیشگاه آفریننده مرگ و زندگى است. (إنّا نحن نحیى و نمیت و إلینا المصیر)

۷ - مرگ، همانند حیات، مرحله اى از تحوّل و شدن انسان به سوى خداوند است. (إنّا نحن نحیى و نمیت و إلینا المصیر) از این که خداوند پس از «نمیت»، سخن از حرکت و شدن انسان به سوى خویش به میان آورده; استفاده مى شود که مرگ فنا و پایان کار نیست; بلکه مرحله اى از مراحل حرکت هستى، به سوى اهداف الهى است.

موضوعات مرتبط

• آفرینش: قانونمندى تحولات آفرینش ۵; هدفدارى آفرینش ۵
• بازگشت به خدا :۴، ۷
• جهان بینى: جهان بینى توحیدى ۴
• خدا: افعال خدا ۱; حاکمیت قدرت خدا ۳; حاکمیت مشیت خدا ۳; مجارى اراده خدا ۲; محضر خدا ۶
• زندگى: حقیقت زندگى ۷; خالق زندگى ۶; منشأ زندگى ۱، ۲، ۳
• عوامل طبیعى: نقش عوامل طبیعى ۲
• مرگ: حقیقت مرگ ۷; خالق مرگ ۶; منشأ مرگ ۱، ۲، ۳
• معاد: حقیقت معاد ۶
• موجودات: فرجام موجودات ۴